Anno 117: Pax Romana
In dit artikel:
Anno 117: Pax Romana plaatst de bekende Anno-formule in een Romeinse setting en doet dat op vertrouwde, toegankelijke wijze: kolonies op eilanden opbouwen, grondstoffenketens opzetten, handelsroutes aanleggen en bewoners stap voor stap naar hogere klassen opvoeren. Het is het achtste deel in de serie en richt zich zowel op beginners—via een verhalende campaign—als op ervaren spelers die in de Endless-modus vrij rond willen bouwen.
De campaign functioneert vooral als tutorial en is volgens de recensent verrassend goed geconstrueerd voor een city builder: de missies lopen geleidelijk in moeilijkheid op en leren de mechanieken op een natuurlijke manier. Toch stuit de verhaallijn op kritiek: ontwikkelaars hebben gekozen voor een hedendaags politiek correct perspectief binnen een historisch periode die daar ver van af stond. Bijvoorbeeld een vrouwelijke opvolger van de keizer die openlijk anti-slavernij is — een element dat zowel vreemd aan het tijdperk voelt als een gemiste gameplaykans, omdat slavenhandel in die context ook economische gameplay had kunnen bieden. De protagonistkeuze en karakterdesigns worden door de recensent bovendien met een frons ontvangen vanwege stereotiepe uitwerking.
Gameplay-technisch blijft Anno 117 trouw aan het beproefde recept: je begint met een schip en wat hout, bouwt opslagplaatsen en productielocaties (houtkap, zagerij), voorziet bewoners van basisbehoeften (visser, porridge via haver, drank in tavernes) en evolueert dorpen langs sociale lagen. De eerste bewoners zijn Liberti (vrijgemaakte slaven) die weinig belasting betalen; door aan hun behoeften te voldoen kun je upgraden naar Plebs, en vervolgens naar hogere klassen die luxere, vaak geïmporteerde goederen verlangen. Dat dwingt je om meerdere eilanden te bezetten — bijvoorbeeld moerassen rond Albion voor hoogwaardige klei — en logistiek slimme handelsroutes op te zetten. Dit opbouwen van productieketens en het oplossen van tekorten levert volgens de recensent veel voldoening op en maakt het spel ook ontspannend en “cozy” te noemen.
Grafisch en technisch scoort het spel hoog: levendige steden, sfeervolle muziek en impressieve weers effecten—regen verandert paden in modder—draagt bij aan de immersie. De ontwikkelaars hebben ook duidelijk werk gestoken in console- en controllerondersteuning; de interface werkt prettig met een controller en kan zelfs voor sommige spelers handiger aanvoelen dan muis en toetsenbord.
De balans is klassiek Anno: toegankelijk voor nieuwkomers, maar diep genoeg voor liefhebbers van het genre. Waar de recensent minder tevreden over is, is het gebrek aan historische accuratesse en het weglaten van controversiële maar contextueel relevante thema’s zoals slavernij als economische factor. Desondanks wordt Anno 117: Pax Romana aanbevolen voor fans van de serie en spelers die houden van visueel sterke, relaxte stadsbouwers met doordachte logistieke uitdagingen.