Borderlands 4 Review - Alleen leuk, samen legendarisch

In dit artikel:

Zestien jaar na het origineel blijft Borderlands in 2025 trouw aan zijn looter‑shooterformule, en Borderlands 4 bewijst dat het concept nog steeds werkt, maar niet zonder duidelijke voor- en nadelen. Je speelt een Vault Hunter op de nieuwe planeet Kairos, met als tegenstander de Timekeeper; het verhaal is bijzaak, de kern is schieten en verzamelen. Er zijn vier speelbare klassen: de Siren (door een collega als mogelijk te sterk bestempeld), Harlowe "The Gravitar" (gekozen door de schrijver vanwege haar zware explosie‑skill) en Rafa (gespeeld door een vriend, die als behendige, ninja‑achtige class fungeert), plus nog een vierde class.

Gameplay blijft draaien om enorme hoeveelheden wapens met uiteenlopende eigenschappen: van laadbare vuistvuur‑shotguns tot crit‑gevoelige snipers die meerdere vijanden raken. Loot valt frequent en overvloedig, en het combineren van wapens en skills levert veel plezier op. De balans is overwegend goed, maar wie alleen het hoofdverhaal doorloopt kan richting het einde tegen bullet‑sponge vijanden aanlopen; de game stimuleert duidelijk het doen van side‑content om sterker te worden en betere loot te ontgrendelen. Die zijmissies zijn vaak goed geschreven en komisch, al is de humor soms kinderlijk genoeg dat je de dialogen zou kunnen overslaan.

Bossfights vormen een hoogtepunt: Gearbox implementeert MMO‑achtige mechanics met grote AoE‑aanvallen, zwakke plekken die gericht vuur vereisen en herkenbare patronen, wat meer tactiek toevoegt dan in vorige delen. Er zijn ook stations waarmee je baasgevechten opnieuw kunt doen — essentieel voor endgame‑lootjacht. Reken op zo’n 25–30 uur om het verhaal redelijk snel te doorlopen en een flinke levelopbouw.

Technisch draait Borderlands 4 vlot; op oudere hardware (AMD RX 6700 XT) liep de reviewer soepel op 2K en 120 FPS met medium instellingen, wat aangeeft dat de game goed geschaald is voor verschillende systemen. Maar er zijn klachten: singleplayer voelt beduidend minder leuk dan co‑op — met meerdere spelers sterf je minder en lijkt loot soms beter — en frustrerende situaties zoals damage ticks na het uitschakelen van vijanden of extreem hoge HP‑waarden bij latere bazen blijven aanwezig. Die elementen kunnen het tempo eruit halen en het gevoel geven dat de game je richting side‑content dwingt.

Desondanks blijft Borderlands 4 verslavend: het prikkelt om “nog één quest” te doen, een boss te herhalen of samen met vrienden overworld‑bazen te zoeken en te verslaan. Gearbox belooft langdurige endgame‑ondersteuning met events en nieuwe content; de uiteindelijke meerwaarde hangt af van die nazorg. Conclusie van de reviewer: Borderlands 4 is het beste te ervaren in co‑op, waar de chaos, loot en plezier het meest overtuigen.