Borderlands 4 | REVIEW
In dit artikel:
Borderlands 4 zet de franchise weer een tandje verder: Gearbox introduceert een nieuwe planeet, Kairos, een kosmische dreiging en vier nieuwe Vault Hunters die het absurde en chaotische DNA van de serie verder uitdiepen. Het centrale conflict draait om The Timekeeper en zijn sekte, de Order of the Bolts, die de kosmische cirkel willen beheersen — een plot met genoeg mysterie en technologie, maar soms ook te veel cliché’s en “daddy issues” bij de schurk.
Gameplay blijft loyaal aan het looter‑shooter‑principe: bergen wapens, eindeloos ruilen en jagen op betere loot. Nieuw zijn verticaalere mobiliteit (double jump, grappling hooks), uitgebreidere skilltrees en een Ordnance‑slot voor spectaculaire wapens, wat zorgt voor meer variatie in combat. De lootbalans voelt verbeterd, maar rommel blijft frequent; legendarische vondsten zijn schaars tegenover tientallen nutteloze pistolen. De nieuwe Vault Hunters — onder andere Vex (Siren) en Rafa (een modulaire exo‑suit‑drager) — zijn kleurrijk en vol one‑liners, maar missen af en toe memorabele diepgang.
Kairos zelf is visueel een hoogtepunt: exotische, contrasterende landschappen en knallende neon‑explosies zien er op PlayStation 5 vaak prachtig uit. Die pracht wordt echter regelmatig ondermijnd door technische problemen: framedrops, stotterende cutscenes en crashes die de speelervaring temperen. De Switch 2‑versie presteert duidelijk minder goed, met 30 fps, resolutiedips en merkbare inputlag.
De campagne duurt circa 40 uur, met daarna een traditionele Borderlands‑endgame: side‑missions, wekelijkse opdrachten, gratis events, cosmetica en aangekondigde DLC’s. Co‑op spelers krijgen veel te grinden en te beleven; solo‑spelers moeten rekenen op enige herhaling in missies en omgevingen.
Kortom: Borderlands 4 is een ambitieuze en vermakelijke opvolger die de formule zowel uitbreidt als verfijnt. Fans van hectische co‑op, lootjacht en over‑the‑top actie krijgen veel waar voor hun geld, maar technische haperingen, herhalingswerk en een paar te generieke personages houden het net buiten onbetwiste topklasse.