Call of Duty: Black Ops 7
In dit artikel:
Black Ops 7 had een belangrijke klus: de serie de oude identiteit teruggeven — snelle actie, scherpe multiplayer en karaktervolle, soms bizarre campagnes. In plaats daarvan voelt de game als een samenraapsel van losse ideeën zonder samenhang of duidelijke visie, wat vooral pijnlijk opvalt naast concurrenten als Battlefield 6.
Singleplayer
De campagne is het grootste pijnpunt. Hij draait altijd-online (je kunt niet pauzeren) en is extreem kort: rond de vier à vijf uur. Lossere scènes volgen elkaar op zonder logische opbouw, met willekeurige gimmicks (van machete-gestoken vijanden en hallucinaties tot robots en een plantenmonster) die spectacle brengen maar geen verhaal dragen. Missies zijn kort, personages vlak en dialogen weinig overtuigend. Co-opopties voegen weinig toe; solo spelen levert geen AI-teamgenoten op. De campagne voelt onaf en had volgens de schrijver beter weggelaten kunnen worden.
Multiplayer
De kern van Call of Duty — de multiplayer — vertoont bekende kwaliteiten: snel tempo en responsieve besturing. Toch stapelen de problemen zich op. Nieuwe movement-opties (zoals wall-jumps) maken gevechten chaotischer en minder tactisch; potjes lijken soms op een aaneenschakeling van sprongen in plaats van strategisch gunplay. Wapens missen individualiteit; waar eerdere Black Ops-delen wapens met eigen karakter hadden, voelen ze nu homogeen. Ook maps schieten tekort: de beste zijn hergebruikte klassiekers, nieuwe arenas zijn groot maar weinig memorabel. Matchmaking voelt onstabiel en plaatst vaak beginners tegenover erg geoefende spelers, wat de motivatie ondermijnt.
Endgame
Endgame introduceert een groot PvE-concept met coöperatieve missies en ontsnappingsdoelen — op papier een aantrekkelijke hybride tussen looter-shooter en survival. In de praktijk is het vaak druk en onoverzichtelijk: met zo’n 32 spelers die verschillende doelen nastreven, ontbreekt structuur en opbouw. De modus zat aanvankelijk achter de campaign vergrendeld (je moest die eerst afronden), een keuze die later is aangepast maar illustratief is voor slechte ontwerpbeslissingen. Endgame toont potentie maar blijft halfbakken.
Zombies
Zombies is het meest geslaagde onderdeel: een grote, gevarieerde map die aanvoelt als quasi-open wereld, golven vijanden, wapenupgrades en klassieke overlevingselementen. Het speelt degelijk en is het stabielst van de onderdelen. Toch brengt het weinig vernieuwing; fans krijgen wat ze verwachten, maar geen echte sprong voorwaarts.
Visueel en algemeen oordeel
Op de PlayStation 5 stelt de presentatie teleur: omgevingen missen detail en de futuristische stijl oogt onsamenhangend, zonder de karakteristieke Black Ops-uitstraling. Over het geheel genomen oogt de release gehaast en onsamenhangend: losse onderdelen die op zichzelf soms plezier bieden, maar samen geen coherent product vormen. Waar Battlefield 6 dit jaar wel veel lof krijgt, voelt Black Ops 7 als een verkeerde afslag — vergelijkbaar met de reputatieschade van Infinite Warfare destijds.
Conclusie en advies
Black Ops 7 bevat momenten die herinneren aan de oude kwaliteit van de serie, maar die zijn te schaars om het geheel te redden. De campagne is zwak en te kort, multiplayer werkt maar blinkt nergens echt in uit, Endgame is half uitgewerkt en Zombies blijft veilig maar niet vernieuwend. Voor fans die vooral Zombies willen spelen is er nog plezier te vinden; voor wie vernieuwing of een sterke singleplayer verwacht, is dit geen aanrader en zeker geen aankoop om voor te pre-orderen.