Cronos: The New Dawn review - Een (bijna) perfecte horror smeltkroes
In dit artikel:
Cronos: The New Dawn is Bloober Team’s nieuwe survivalhorror die zich afspeelt in een vervallen, jaren-80‑geïnspireerde versie van Nowa Huta, de oostelijke wijk van Krakau. Je speelt ND‑3576, de laatste “Traveller” in een reeks tijdreizigers die door een organisatie genaamd The Collective teruggestuurd worden om de essentie van prominente bewoners te extraheren en te bewaren voor een proces van Ascension. De wereld is verwoest door een ramp genaamd The Change; straten liggen bezaaid met levende biomassa en gevaarlijke mutaties, de zogenaamde Orphans.
Gameplay draait om scherp resource‑beheer en tactische gevechten. Orphans kunnen zich voeden met rondvliegende biomassa en zo samensmelten tot veel sterkere vormen; voorkomen dat vijanden samenklonteren is daarom een constante noodzaak. Je basiswapen, “The Sword”, moet worden opgeladen om effectief te zijn, en je beschikt over een beperkte inventaris waarbij energy en cores als alternatieve hulpmiddelen dienen om meer draagkracht of upgrades te verwerven. Veilige zones fungeren als heiligdommen: daar ruil je, craft je ammo en healthpacks, krijg je brandstof voor de vlammenwerper en kun je je progressie veiligstellen. Die zones worden al snel plekken waar je routinematig naartoe terugkeert, uit angst en pragmatisme.
De game voelt sterk vertrouwd: elementen en mechanieken roepen associaties op met titels als Returnal, The Last of Us, Resident Evil en Dead Space — van de stoïcijnse protagonist tot gravity‑achtige sprongen en het belang van georiënteerd vuren. Bloober Team erkent die inspiratiebronnen, maar slaagt er grotendeels in om er een eigen smoel aan te geven: de deprimerende, karaktervolle setting van New Dawn, de sluipende twijfel over de bedoelingen van The Collective en een trage, dreigende verhaallijn geven het geheel identiteit. Audio‑design en synth‑soundtrack versterken de beklemming en houden je constant op het puntje van je stoel.
Tegelijk kent Cronos duidelijke tekortkomingen. Het ontbreken van een dodge‑mechaniek voelt vooral pijnlijk in hectische gevechten; melee is vaak nutteloos tenzij je specifieke essence‑upgrades hebt. Wapenbalans en de effectiviteit van niet‑opgeladen schoten wekken frustratie: sommige upgrades lijken van weinig meerwaarde of zelfs achteruitgang. Ook een map of beter marker‑systeem ontbreekt, wat backtracking soms onhandig maakt. Kleine, charmante details—zoals diereninteracties met concrete gameplayvoordelen—verlichten de spanning af en toe.
Eindoordeel: Cronos: The New Dawn is geen revolutionaire titel, maar wel een overtuigende bundel van bekende survivalhorror‑ingrediënten, vakkundig samengevoegd tot een sfeervolle en vaak intense ervaring. Spelers die houden van uitdagend resource‑beheer, constante dreiging en een trage, verontrustende opbouw zullen zich aangetrokken voelen. Wie zoekt naar echte vernieuwing of vloeiende, moderne combat‑opties kan zich echter af en toe gefrustreerd terugtrekken. Bloober Team levert met deze game een herkenbare maar eigenzinnige toevoeging aan hun horrorrepertoire.