Death Stranding 2: On the Beach

In dit artikel:

Death Stranding 2: On The Beach opent met een serene en warme scène waarin Sam Porter Bridges samen met zijn dochter Lou door een prachtig, ondergaand verlicht landschap wandelt, gevolgd door een melancholisch nummer van Woodkid. Deze kalme aanvang contrasteert sterk met de daaropvolgende stormachtige weersomstandigheden en een visueel verbluffende wereld waarin de natuur tot leven lijkt te komen met een indrukwekkend detailniveau.

Het verhaal start met een vertrouwde missie: het verbinden van geïsoleerde gemeenschappen via het Chiral Network, nu gesitueerd in Mexico. De eerste uren van het spel vormen een uitgebreide tutorial die weinig nieuwe verrassingen biedt, waardoor ervaren spelers het tempo als traag ervaren. Het visuele ontwerp toont relatief weinig vernieuwing, met modellen en geluidseffecten die sterk lijken op die van het origineel, waardoor het onderscheid tussen nieuwe locaties visueel minimaal blijft.

Hoewel er enkele nieuwe gameplay-elementen zijn, zoals de Cargo Cannons die granaten afvuren en terugkerende features zoals pizzalevering geen nieuwe invulling krijgen, zorgt vooral het tweede deel van het spel voor een opleving. Met de introductie van nieuwe personages zoals Tomorrow en Neil, die een complexe en intrigerende verhaallijn in gang zetten, komt de game uiteindelijk tot leven. De toevoeging van absurditeiten zoals het vangen van een kangoeroe voor een popoptreden benadrukt de eigenzinnigheid van de serie, al blijft de uitvoering soms vlak.

Daarnaast bieden nieuwe spelelementen als het DHV Magellan-platform voor snelle reizen, een monorail en het unieke Coffin Surfboard extra variatie en mogelijkheden binnen de gameplay. De dreiging van de BT’s is geringer dan voorheen, waardoor de spanning minder constant is, maar nieuwe vijanden zorgen alsnog voor memorabele confrontaties.

Het grootste knelpunt van Death Stranding 2 is het veilige en voorspelbare karakter in het eerste deel, dat lang aanvoelt als een herhaling van het origineel. Pas na ongeveer dertig uur zet regisseur Hideo Kojima een onverwachte en spectaculaire wending in, waarbij het verhaal barst van narratieve verrassingen, emotionele diepgang en visueel spektakel. De performances van acteurs zoals Troy Baker en Norman Reedus bereiken dan een intens en memorabel niveau, wat het spel uiteindelijk verheft tot een waar Kojima-epos.