Dispatch

In dit artikel:

Zeven jaar na het faillissement van Telltale probeert AdHoc Studio — opgericht door een groep ex-Telltale-ontwikkelaars — het episodische keuze-avontuur nieuw leven in te blazen met Dispatch. De game plaatst je niet in een epische superheldenstrijd, maar in het saaie, bureaucratische hart van die wereld: je speelt Robert Robertson, alias Mecha Man, een held zonder natuurlijke krachten die na het kapotgaan van zijn robotpak belandt op een kantoorfunctie als dispatcher. Vanuit een meldkamer stuur je een team van voormalige schurken op missies aan.

Dispatch mixt donkere comedy, drama en actie en voelt qua toon aan als een kruising tussen The Boys en Invincible, met dialogen die sterk karakterwerk leveren. Visueel presenteert de game zich als een hooggewaardeerde animatieserie: dynamische cameravoering, vloeiende overgangen en een strakke regie. De volwassen thema’s en expliciete humor geven het spel een rauwe, herkenbare toon. De voicecast — onder anderen Aaron Paul, Jared Goldstein, Brian Dobson en Vincent Tong — tilt de personages naar een natuurlijk en levendig niveau.

Gameplay bestaat uit drie lagen: keuze-gestuurde dialogen (met telkens drie antwoordopties die vooral relaties en toon beïnvloeden), optionele quick-time events die actie verlevendigen, en de dispatch-minigame. Die laatste is verrassend diepgaand: als manager kies je teamleden voor incidenten op een kaart, rekening houdend met hun sterke en zwakke punten. Fouten leiden niet tot permanente rampspoed maar wel tot gevolgen, wat het systeem speels en vergevingsgezind maakt. Daarnaast is er een simpele hack-minigame met snelle knoppenreeksen.

Dispatch verschijnt in acht afleveringen; vier zijn nu speelbaar. Elke aflevering duurt minder dan een uur, wat de totale speelduur bescheiden houdt. Het episodische ritme levert sterke cliffhangers op, maar het vaste patroon van cutscene → dispatch → dialoog kan na meerdere afleveringen voorspelbaar aanvoelen. Voor moderne spelers die liever bingen is het wachten tussen afleveringen soms frustrerend. Een leuke toevoeging is na elke aflevering de vergelijkende statistiek: welke keuzes maakten andere spelers, waardoor je ziet hoe jouw beslissingen afwijken.

Technisch is Dispatch opvallend gepolijst: goede animaties, belichting en soundtrack. Enkele minpunten zijn het ontbreken van ultrawide-ondersteuning op pc en sporadische kleine haperingen. De reviewer raadt de console-ervaring aan voor wie het op de bank wil spelen.

Conclusie: Dispatch is de meest overtuigende Telltale-achtige game van dit moment — moderne presentatie, sterke stemacteurs en een slimme minigame maken duidelijk dat het episodische format nog steeds relevant is, ondanks enkele structurele en technische kanttekeningen.