Economisch gamen: Werkloosheid

In dit artikel:

Sinds ongeveer 2009 valt in Amerikaanse data een opvallende verschuiving op: jonge mannen zijn sindsdien relatief vaker werkloos dan vroeger en deze trend staat los van de werkgelegenheid bij oudere mannen. Onderzoekers (o.a. Aguiar et al. 2016; analyses op basis van Bureau of Labor Statistics) koppelden dit tijdvenster aan een flinke toename van de tijd die niet-werkende jonge mannen besteden aan gamen, vooral wanneer zij nog bij hun ouders wonen. Dat maakte de verleiding groot om causaliteit te veronderstellen: gamen zou bijdragen aan lagere arbeidsparticipatie.

Het beschikbare bewijs is echter grotendeels indirect en methodologisch zwak. Veel studies tonen slechts correlaties op groeps- of landsniveau en gebruiken proxy’s voor gamepopulariteit; causale conclusies ontbreken vaak. Een enkele landstudie vond wel een positief verband tussen gamen en werkloosheid, maar die analyse is kwetsbaar voor meetproblemen en alternatieve verklaringen. Onderzoekers waarschuwen voor een straatlantaarnprobleem: directe gedragsdata zijn schaars, dus men ziet vooral patronen in brede trends.

Psychologisch onderzoek nuanceert het plaatje verder. Enquêtes laten zien dat werkloosheid vaak samengaat met depressieve klachten, terwijl gamen ook veelvuldig fungeert als copingmechanisme bij mentale problemen. Dat suggereert dat intensief gamen soms een symptoom is van onderliggende problemen in plaats van de primaire oorzaak van werkloosheid. Tegelijkertijd tonen sommige studies aan dat gamen ook positieve effecten kan hebben: het geeft mensen soms weer controle en vertrouwen, wat juist kan aanzetten tot werk zoeken.

Regionale verschillen zijn relevant: in Nederland en Vlaanderen herstelt de arbeidsparticipatie van jonge mannen de laatste jaren sterker dan in de VS; jongvolwassenen hebben hier relatief lage werkloosheid (Eurostat). Conclusie: er is een zichtbare samenhang tussen gamen en werkloosheid in bepaalde data, maar het bewijs voor een directe, dominante oorzaak is dun. Waarschijnlijk spelen onderliggende sociale en mentale factoren een grotere rol, terwijl gamen vooral een belangrijke tijdsbesteding of copingstrategie blijkt.