Favorieten: Assassin's Creed Shadows liet me onbewust niet meer los
In dit artikel:
PU-redacteur Luuc beschrijft hoe Assassin’s Creed Shadows hem dit jaar verraste en zijn recente reis naar Japan kleurde. Na in het voorjaar zo’n zestig uur in de zestiende‑eeuwse open wereld van Kyoto, Osaka en andere regio’s te hebben doorgebracht — en de Platinum‑trofee behaald — dacht hij aanvankelijk dat hij het avontuur wel kende. Toch bleek de game veel dieper door te werken dan verwacht.
Shadows, ontwikkeld door Ubisoft Montreal, viel op door levendige seizoenen, dynamisch weer en uitgewerkte architectuur die de omgeving overtuigend tot leven brengt. Luuc speelde vooral met Naoe, wiens acrobatische bewegingsvrijheid het verkennen van kastelen en stadsgezichten plezierig maakte. Waar hij eerst open‑wereldmechanieken begon te zien als vulling, gaf deze titel hem opnieuw waardering voor het ontwerp van zo’n speelveld: klimmuren, dakranden en strategisch geplaatste grachten voerden hem steeds naar hetzelfde gevoel van ontdekkingsdrang.
Belangrijker nog: Shadows werkte als een informele geschiedenisles. In plaats van aparte ‘geschiedenistours’ integreert Ubisoft culturele uitleg in gameplay en zijmissies — denk aan theeceremonies, wapensopslag en de functies binnen kasteelcomplexen. Tijdens zijn echte bezoeken aan paleizen en musea in Japan herkende Luuc details uit de game, waardoor hij gebouwen en historische gebruiken beter begreep en meer belangstelling ontwikkelde voor bijvoorbeeld bepantsering en theegerelateerde objecten.
De game bevat ook grootschalige gevechten die Luuc hielpen de Siege of Osaka en kasteelbelegeringen beter voor zich te zien. Dat zorgde voor een onverwachte wisselwerking: zijn reis beïnvloedde hoe hij de game ervoer, en andersom; lopend door Kyoto dacht hij op momenten aan muurtjes die zich leenden voor klimmen of aan plekken voor een ‘Leap of Faith’.
Technisch viel de Switch 2‑port hem mee: hoewel niet op PS5‑niveau, vond hij de draagbare versie indrukwekkend en de cloud‑savefunctie maakte het makkelijk om zijn eerdere progressie door te zetten. Conclusie: Shadows overtuigde Luuc dat de Assassin’s Creed‑reeks in 2025 nog kan verrassen en betekenisvol kan verbinden met echte culturele nieuwsgierigheid, ondanks bestaande kritiek op open‑wereldformules.