Grief Like a Stray Dog

In dit artikel:

Indie-studio Sometimes You brengt deze maand Grief Like a Stray Dog uit, een korte interactieve graphic novel die zich afspeelt in een klein Russisch dorp tijdens de Tweede Wereldoorlog. Speler en protagonist zijn Nadia, een dertienjarig meisje dat de brieven van mannen aan het front rondbrengt—brieven die soms hoop geven, maar vaak slecht nieuws en verlies betekenen. De game kiest bewust voor een zwaar, emotioneel thema en wil eerder een kunstzinnige ervaring aanbieden dan ontspanning of escapisme.

Gameplay is minimaal: er zijn nauwelijks betekenisvolle keuzes en de verhaallijn blijft vrijwel volledig lineair, waardoor het meer aanvoelt als een doorklikbare strip dan als een traditionele game. De besturing werkt soms tegen; de cursor wordt bij elke overgang teruggezet aan de rand van het scherm en er is geen touchscreen-ondersteuning, wat het ritme belemmert. De speelduur is kort en de interactiviteit beperkt, zodat betrokkenheid en diepgang te wensen overlaten.

Visueel en muzikaal onderscheidt de titel zich juist wél. De illustraties lijken voortdurend te bewegen en putten uit kindertekeningen en volkskunst, wat een sterke, kunstzinnige sfeer creëert. De soundtrack bevat gezongen en bijna theatraal uitgevoerde stukken die samen met de beelden een krachtige, nogal unieke presentatie opleveren. Die combinatie tilt de ervaring op esthetisch vlak, maar kan de summiere gameplay niet volledig compenseren.

Kortom: Grief Like a Stray Dog is een ambitieus, visueel en auditief kunstproject dat laat zien hoe breed games kunnen zijn, maar tegelijk tekortschiet als volwaardige interactieve graphic novel. Wie openstaat voor korte, artistieke experimenten met een sombere thematiek zal hier iets van waarde vinden; spelers die haast keuzes en gevolgen verwachten of een diepgaand narratief willen beïnvloeden, zullen waarschijnlijk teleurgesteld zijn.