Hell is Us
In dit artikel:
Hell is Us speelt zich af in Hadea, een door burgeroorlog verscheurd land waar twee religieuze facties elkaar bestrijden en mysterieuze witte entiteiten, de Haze, opduiken. Spelers volgen Rémi, een Peacekeeper die terugkeert naar zijn geboortestreek; het verhaal ontvouwt zich via een terugblik terwijl hij onder invloed van een waarheidsserum wordt ondervraagd. De toon is somber: veel gruwelijke gevolgen van het conflict zie je niet direct, maar worden via omgevingsverhalen en gevonden documenten onthuld.
Gameplay bouwt rond twee pijlers: verkennende puzzels en melee-georiënteerde combat. Puzzels zijn het sterkste punt: er is geen minimap of richtingaanwijzingen, dus opletten, notities maken en de wereld goed lezen zijn essentieel — een echt notitieboekje is geen overbodige luxe. Oplossingen worden niet opgediend en leveren geen xp of concrete beloningen op; de voldoening zit in het leggen van het juiste puzzelstukje en het voortschrijdend inzicht.
Het vechtsysteem is een hybride van hack-and-slash en soulsachtige elementen. Lichte en zware aanvallen, rollen en ontwijken wisselen met een statensysteem waarin gezondheid en uithoudingsvermogen met elkaar verbonden zijn: geraakt worden tast niet alleen je hp aan maar ook je stamina, waardoor je offensief verzwakt. Je kunt gezondheid timing-gebaseerd terugwinnen en wapens met emotiegerelateerde vaardigheden (Glyphs) fuseren. Daarnaast helpt een drone je in de loop van de game. Desondanks bleef de reviewer de combat onregelmatig en minder bevredigend vinden — ontwijken voelde vaak onnatuurlijk en gevechten tegen meerdere vijanden waren frustrerend, ook bij verschillende moeilijkheidsinstellingen.
Artistiek en narratief scoren punten: semi-open gebieden nodigen uit tot verkenning, optionele verhaallijnen zijn organisch verspreid en NPC’s tonen emotie, terwijl Rémi zelf relatief vlak en afstandelijk blijft — iets wat de ontwikkelaar probeert te verklaren, maar dat maakt hem niet veel interessanter. Vijanden belichamen emoties zoals woede en verlies, wat conceptueel aansluit bij de puzzelmatige diepgang, maar qua visuele variatie en karakterisering blijven de Haze vaak te veel op ‘witte schimmen’ steken.
Duur en sfeer: wie alle optionele content uitvoert en rustig leest en onderzoekt, doet ongeveer twintig uur over de game; wie alleen het hoofdpad volgt is sneller klaar. De soundtrack ondersteunt de donkere sfeer, maar neigt naar herhaling.
Conclusie: Hell is Us is geen spel voor een ontspannen uurtje; het vereist aandacht, doorzettingsvermogen en een voorkeur voor sombere, verhalende ervaring met uitdagende puzzels. De combat heeft vloeiende en minder bevredigende momenten, maar Rogue Factor verdient krediet voor durf en originaliteit. Aanbevolen voor spelers die verdieping en verkenning waarderen; minder geschikt voor wie primair soepele, beloningsgestuurde actie zoekt.