Hell is Us
In dit artikel:
Hell is Us speelt zich af in Hadea, een fictieve, geïsoleerde natie met een lange geschiedenis van religieus geweld tussen twee facties (Sabinians en Palomists). Na jaren van relatieve vrede barst de oude spanning weer los en verandert Hadea in een chaotisch oorlogsgebied waarin ook mysterieus, dodelijk bovennatuurlijk gevaar opduikt. Ontwikkelaar Rogue Factor laat spelers een geschonden wereld onderzoeken die zowel cultureel rijk als verwoest is.
Jij speelt een man die als kind door zijn moeder uit Hadea gesmokkeld werd en sindsdien geen familiebanden of achtergrond kent. Als lid van een internationale vredesorganisatie weet hij uiteindelijk toch terug te keren, maar zijn missie is dubbel: overleven in een burgeroorlog én het ontrafelen van persoonlijke mysteries — waar ligt zijn geboortedorp Jova en wie zijn zijn ouders? Die zoektocht is exemplarisch voor de spelopzet: veel wordt niet voorgeschoteld; je moet aanwijzingen bij elkaar sprokkelen uit documenten, opnames, notities en gesprekken.
Rogue Factor houdt spelers bewust weinig aan de hand. Er zijn geen duidelijke objective-markers op de HUD en de questlijst op je PDA functioneert meer als een summiere to-do. Puzzels en plotwendingen zitten vaak verborgen in gevonden papieren of in computerschermen en vereisen oplettendheid; wie echt alles wil zien moet veel speuren. De reviewer kreeg een gids van het ontwikkelteam en gebruikte die alleen voor de hoofdmissies — zelfs daarmee bleven sommige oplossingen ondoorgrondelijk. Optionele nevenmissies zijn lastiger te vinden en sommige blijken niet meer te voltooien, zelfs niet in New Game Plus, wat uitnodigt tot terugkeer wanneer je meer tijd hebt.
Het verhaal ontvouwt zich fragmentarisch: incidentele cutscenes en verhalende momenten afgewisseld met veel achtergrondmateriaal dat de geschiedenis van Hadea onthult. Die geschiedenis strekt zich millennia terug en is zinvol verweven met de huidige gebeurtenissen; het levert boeiende lagen over identiteit, herinnering en culturele vernietiging. De dialogen dragen veel informatie, maar NPC-animaties — met name hun vaak starende blikken — kunnen de immersie soms ondermijnen.
Naast politieke en sociale thema’s introduceert Hell is Us groteske vijanden: gezichtloze, ingewandsloze wezens die schreeuwen zonder mond en zich bewegen als marionetten. Reguliere wapens werken nauwelijks; het is puur toeval dat je al snel de uitrusting van een gevallen soldaat kunt gebruiken om überhaupt te overleven. Combat vereist aanpassing: vijanden zijn onvoorspelbaar en vaak in groepen, veel hebben unieke gimmicks die gecombineerde bedreigingen vormen. Je krijgt hulpmiddelen zoals een Drone om vijanden te distracten, en een mechaniek waarmee je door goed timen schade deels in HP kunt terugwinnen (R1). Omdat aanvallen en verdedigen stamina kosten, wordt agressief spelen vaak beloond. De uitdaging is reëel — fouten worden hard afgestraft — maar dode vijanden respawnen niet snel en je kunt de moeilijkheid verlagen zonder zichtbare straf, wat het speelbaar houdt voor uiteenlopende spelers.
Thematisch is Hell is Us opvallend actueel. De game behandelt gevoelens en mechanismen die in 2025 relevant lijken: religieus extremisme, propaganda, genocide, machtsmisbruik door elitaire groepen en de snelle erosie van beschaving en geheugen. Rogue Factor lijkt meer te willen laten zien dan te oordelen; de parallel met echte conflicten is aanwezig zonder dat de ontwikkelaar met het vingertje zwaait. Dat maakt de fictieve setting ernstiger en indrukwekkender.
Visueel en qua presentatie doet Hell is Us veel goed: Hadea is smaakvol vormgegeven en de wereld nodigt uit tot verkenning. De kritiek is klein maar opvallend: soms levenloze NPC-interacties. Al met al bewijst de game dat je geen enorm AAA-budget nodig hebt om een kwalitatief sterke, thematisch relevante ervaring te maken. Wie de diepte in wil — buiten de hoofdmissie — moet tijd en geduld meenemen; dan levert Hell is Us een belonende, uitdagende en prikkelende reis op.