Jotunnslayer: Hordes of Hel review - Vallen en weer opstaan
In dit artikel:
Jotunnslayer: Hordes of Hel is een roguelike bullet‑hell die zich losjes op de Noorse mythologie baseert en recent uit Early Access is gekomen. Speler staat telkens in de schoenen van één van zes classes (Berseker, Seeress, Revenant, Flame Sister, Warden, Kinslayer) en trekt via de wereldboom Yggdrasil naar vijandige rijken zoals Niflheim, Muspelheim, Jotunheim, Svartalfheim en Helheim. Elke run duurt ongeveer twintig minuten: eerst overleef je golven vijanden en voltooi je verplichte quests, vervolgens roep je de eindbaas op en probeer je die te verslaan.
De negen mythologische werelden zijn niet allemaal aanwezig — Vanaheim en Alfheim ontbreken — maar de vijf beschikbare maps variëren sterk in lay‑out en speelstijl. Elke wereld heeft vier moeilijkheidsgraden (Nilfheim als introductie heeft een extra makkelijke mode); de echte uitdaging zit in Insane en de Endless‑modus, waarbij je zo lang mogelijk moet blijven leven. In tegenstelling tot veel bullet‑hells draait Jotunnslayer niet alleen om overleven en timerbeheer: je moet tijdens runs ook quests afronden (zoals items verzamelen of specifieke vijanden doden) om beloningen als munten en maaltijden te krijgen.
Het vechtsysteem combineert klasseskills met goddelijke krachten. Je verdient kristallen voor XP en kiest bij level‑ups uit autocast‑abilities en passieve upgrades, zowel uit je class‑pool als uit een selectie van in totaal acht goden (onder meer Thor, Freya, Loki, Odin, Brokk & Sindri, Skadi, Njord en Nidhogg). Autocasts zijn beperkt in aantal, passieve bonussen zijn onbeperkt maar gebonden aan je level, en je kunt tijdens runs goden “verbannen” of de selectie verversen afhankelijk van je beschikbare bonussen. Aan het eind van een run worden verzamelde munten omgezet in skillpoints; de kosten stijgen naarmate je verder komt, waarmee je permanente upgrades vrijspeelt of autocasts kunt verbeteren. Skillpoints kun je gratis terugzetten als je wilt herverdelen.
De zes personages spelen duidelijk verschillend: de Revenant gebruikt boogschoten en een spirit wolf en combineert goed met dashes van Loki, terwijl de Warden traag is, geen dash heeft en meer op schild en overleving leunt. Elk personage heeft drie subclasses, wat extra variatie oplevert. Permanente progressie bestaat uit het vrijspelen van werelden, personages, goden, moeilijkheidsgraden en modifiers; trofeeën/achievements leveren extra Soulstones en skillpoints op. Voor elk personage zijn er vijf wapens te kopen die unieke bonussen en actieve abilities geven.
Sterke punten van de game zijn de donkere, realistische stijl, goed ontworpen eindbazen met variërende aanvalspatronen, en de diepgang in builds en combinaties tussen classes en goden. Kritiekpunten zijn het ontbreken van twee wereldengtes uit de mythologie, het beperkte zicht op voortgang (geen duidelijke vinkjes of completion‑indicatoren per personage/wereld/mode), en karige cosmetische beloningen — slechts één outfit vrij te spelen, twee anderen achter een DLC. Daardoor mist de titel voor de reviewer wat langetermijnmotivatie om tientallen uren te blijven spelen, ondanks de solide core‑mechanieken en veel keuzemogelijkheden.