Lost Soul Aside
In dit artikel:
Lost Soul Aside begon in 2014 als een eenmansproject van de Chinese ontwikkelaar Yang Bing: een indrukwekkende Unreal Engine-trailer trok veel aandacht en bracht het spel later in Sony’s China Hero Project. Na jaren van uitbreiding en vertragingen is de titel in 2025 uiteindelijk verschenen voor PlayStation 5 en pc. De verwachtingen waren hoog doordat vroege beelden deden denken aan series als Final Fantasy en Devil May Cry; het uiteindelijke spel levert vooral op het gebied van combat, maar laat op andere fronten steken vallen.
Waar het verhaal draait om Kazer, een jonge krijger die verbonden raakt met het draakachtige wezen Arena, blijft de plot erg minimaal. De conflictlijn is voorspelbaar, NPC’s hebben nauwelijks variatie in dialogen en personages missen diepgang; Arena herhaalt bovendien vaak dezelfde zinnen, wat de relatie tussen protagonisten weinig geloofwaardigheid geeft. De wereld en levels lijken soms groot en open, maar de opzet is behoorlijk lineair: gangen leiden je vrijwel altijd naar een arena met een baasgevecht, en de tussenliggende secties voelen vaak als opvulling.
Het sterkste punt is de vechtsystematiek. Kazer bestuurt vloeiend, aanvallen reageren snel en combo’s zijn toegankelijk maar bieden voldoende diepgang voor wie erin wil duiken. Arena kan in verschillende wapenvormen transformeren, waardoor je snel van speelstijl wisselt en verschillende tactieken kunt uitproberen. Basisgevechten blijven relatief eenvoudig en dienen vooral als overgang naar de echt uitdagende baasgevechten, die om timing, ontwijkingen en slimme wisselingen tussen Arena-vormen vragen. Deze confrontaties bezorgen de speler het meeste plezier en tonen wat het systeem kan.
Een andere plus is het aanpasbare wapensysteem: accessoires veranderen eigenschappen zoals snelheid, schade, bereik of elementale effecten, en zijn ook visueel te personaliseren. Dat moedigt experimenteren aan en geeft het loot-systeem betekenis. Visueel scoort de game redelijk: afwisselende omgevingen van vlaktes tot futuristische steden en fraaie visuele effecten tijdens gevechten, maar het geheel is niet baanbrekend. Op de PlayStation 5 draait het meestal op rond de 60 fps, al duiken framerate-dips op bij drukke effecten. Animaties van Kazer en Arena lopen vloeiend, maar NPC-gezichtsanimaties blijven houterig.
Audioscore en muziek werken overwegend goed: ingetogen stukken ondersteunen rustiger moment en bombastische tracks tillen de gevechten op. De voice acting daarentegen overtuigt minder; vlakke stemmen en repetitieve uitspraken verzwakken het beperkte verhaal nog verder.
Kortom: Lost Soul Aside is een actiegame met een uitstekende kern—stijlvolle, responsieve combat en een leuk wapencustomisatiesysteem—maar die kern staat tegenover een mager narratief, beperkte karakterontwikkeling en voorspelbare, lineaire levelstructuur. Fans van Devil May Cry-achtige gameplay zullen hier veel plezier aan beleven en de baasgevechten waarderen. Voor spelers die meer belang hechten aan verhaal, personages en variatie in wereldontwerp kan het totaalpakket echter te karig voelen om de volle prijs te rechtvaardigen.