Lost Soul Aside
In dit artikel:
Ik begon vol verwachting aan Lost Soul Aside: de intro en cutscenes zagen er fraai uit, de tutorial liep soepel en de presentatie maakte een imposante eerste indruk. Die verwachting werd echter meteen ondermijnd: binnen een minuut merkte ik ernstige performanceproblemen — schommelende framerates, stutters, opvallende pop-in en het gevoel naar een vroege alpha-versie te kijken. Schakelen naar Performance mode hielp genoeg om verder te spelen, maar de technische klachten bleven een terugkerend probleem, zelfs na meerdere patches die Ultizero Games sinds de release uitbracht.
Verhaalkader en hoofdpersonages zijn eenvoudig: Kaser en zijn zus raken bij een monsteraanval van elkaar gescheiden. Kaser ontmoet in een ondergrondse holte Arena, een draak die in zijn lichaam schuilt en als wapen vorm aanneemt. Samen trekken ze eropuit om de Voidrax-invasie te bestrijden en gestolen zielen — waaronder die van Kasers zus — te bevrijden. Het avontuur leidt van stad naar stad en bouwt naar een climax waarin Arena weer sterker wordt.
Op gameplayvlak probeert Lost Soul Aside het te hebben van bombastische action-RPG-acties die aan titels als Devil May Cry of Bayonetta doen denken, maar het haalt die standaard niet. Je verdient veel skill points voor uiteenlopende acties, maar die voelen zelden betekenisvol. Kaser krijgt meerdere wapens, maar in de praktijk gebruikte ik bijna alleen één favoriet — soms twee — omdat de basisvaardigheden al ruim voldoende zijn om vijanden te vermorzelen. Er is weinig synergie tussen wapens of overlap tussen skilltrees, waardoor investeren in verschillende paden nooit echt lonend aanvoelt en gevechten snel eentonig worden, ook al zitten er af en toe prima bossfights tussen.
De narratieve uitvoering helpt niet: het verhaal mist diepgang en opbouw. Relaties en dialogen suggereren vaak meer geschiedenis dan er feitelijk is opgebouwd, waardoor personages en wereld oppervlakkig blijven. De cast voelt veelal levenloos; behalve Kaser en een handjevol figuren dragen bijna alle personages maskers die gezichtsanimatie vermijden, en de weinige gezichten die wel bewegen, doen dat vaak onnatuurlijk. Met name de vrouwelijke personages krijgen overdreven ‘anime’-achtige aantrekkingskracht en bewegingen die in de praktijk onheilspellend in de zogenaamde uncanny valley uitpakken.
Na veel patches is de game merkbaar verbeterd tegenover de launchversie, maar nog steeds technisch fragiel en visueel chaotisch in bepaalde modi. Omdat de kernmechanieken, verhaalopbouw en animaties niet overtuigen, kan ik Lost Soul Aside niet aanraden voor de volle prijs. Wie nieuwsgierig is en flink korting kan krijgen, kan er plezier aan beleven; voor de oorspronkelijke prijs blijft het echter een teleurstellende, halfvoltooide ervaring.