Metal Eden review - Kort maar krachtig cyberpunk-paradijs
In dit artikel:
Reikon Games verlegt met Metal Eden zijn cyberpunk-expertise van top-down actie naar een first‑person shooter. In deze recent verschenen titel kruip je in de huid van gevechtsandroïde Aska, een razendsnelle “Hyper Unit” die door een mysterieuze entiteit (Nexus) de opdracht krijgt de bewoners van de drijvende superstad Moebius boven planeet Vulcan te redden — of in elk geval hun cores, de dragers van hun bewustzijn. De stad zelf is een dystopische, brutalistische metropool vol neon, hebzuchtige engineers en een regime dat grondig aan vernieuwing toe is.
Verhaal en presentatie leunen sterk op hoogwaardige cutscenes en opvallende voice‑acting in plaats van diepgang die de speler zelf moet ontdekken. Dat werkt hier goed: cinematografie, audio en het langzaam opgebouwde plot leveren een sfeervolle slow burn op die de wereld overtuigend maakt. Visueel en muzikaal toont Metal Eden een liefdevolle beheersing van cyberpunk-esthetiek — stevige synthwave‑tracks en een bijzonder kleurenpalet — al kunnen de mooiste scènes bij drukte last krijgen van framerateproblemen.
Gameplay draait om intense, hoge‑tempo combat die duidelijk put uit middelen als DOOM Eternal (agressieve, in‑your‑face gevechten) maar ook smaken van Metroid Prime (momenten waarin je in een balvorm door omgevingen raast en speciale wapens gebruikt). Je arsenal is origineel vormgegeven, upgradebaar en ontworpen om verschillende vijandtypen te counteren: sommige tegenstanders vragen om pantserdoorborende wapens, andere zijn kwetsbaarder voor andere tactieken. De centrale gimmick is Aska’s vermogen cores uit vijanden te trekken: die kun je als explosief projectiel gebruiken, absorberen voor een krachtige stoot of laten vallen om extra loot te krijgen. Vaardigheden en wapens zijn upgradebaar maar beperkt door schaarse resources (dust), waardoor keuzes in build‑richting betekenisvol zijn.
Mobiliteit is een kerncomponent: sprinten is de standaard, aangevuld met grappling hooks, ziplines en wall‑runs die parkour‑gerichte routes door de arena’s mogelijk maken. Dat versnelt het speltempo en maakt beweging deel van de tactiek, maar in de meest chaotische gevechten kan visuele overload ontstaan waardoor het lastig is alle dreigingen te zien aankomen.
Sterke punten
- Sfeervolle, overtuigende cyberpunk‑wereld met indrukwekkende cutscenes en voice‑acting.
- Korte, intensieve combatloops met slimme wapenuitsplitsing en de originele core‑mechaniek.
- Strakke mobiliteitssystemen die gevoel van snelheid en flow geven.
- Geluids- en muziekdesign versterken de adrenaline en setting.
Zwakke punten
- De campagne voelt aan de korte kant en eindigt abrupt; er is geen multiplayer of uitgebreide post‑game om de ervaring uit te breiden.
- In drukke scènes kunnen framerate en overzichtelijkheid lijden; de sensory overload in gevechten kan frustreren.
- Beperkte middelen voor upgrades dwingen keuzes af, maar verminderen ook de vrijheid om alles tegelijk te proberen.
Conclusie: Metal Eden laat zien dat Reikon Games cyberpunk niet alleen kan nadoen maar ook overtuigend kan uitbouwen in FPS‑vorm. De game blinkt uit in stijl, audio en momentum in de gevechten, en introduceert interessante mechanics zoals het core‑systeem. Wie hunkert naar meer content of langere speeltijden kan teleurgesteld raken: na de campagne is er weinig structurele reden om lang door te gaan. Voor liefhebbers van snelle singleplayer‑shooters met een krachtige sfeer is Metal Eden echter een aanstekelijke rit.