Painkiller
In dit artikel:
People Can Fly en Dreamcatcher blazen de oude Painkiller-franchise nog eens nieuw leven in, ditmaal met een titel die zowel singleplayer- als multiplayerfans wil bedienen. Waar de originele Painkiller uit 2004 een klassieke, puur singleplayer arena-shooter was, zet deze herintroductie in op coöperatieve raids en korte, actievolle runs.
Verhaal en setting: jij ontwaakt in het vagevuur als een kampioen die boete moet doen voor zondes tegen de Hemel. De Stem van de Maker geeft je de opdracht om Azazel en zijn demonische legers tegen te houden, inclusief dreigende nephilim — de drie monsterlijke kinderen van Azazel. Het narrative-kader dient vooral als kapstok voor hordes vijanden en eindbazen; de focus ligt op vechten en voortstuiven van A naar B.
Gameplay: Painkiller speelt als een snelle arena-shooter met duidelijke Quake-invloeden, aangevuld met moderne bewegingen zoals dashen, stunnen en slingeracties. Platformelementen en lanceerpunten geven korte burst-momenten die aan klassieke arena-actie doen denken. Je gebruikt kettingzaag en een arsenaal aan vuurgeweren (machineguns, shotguns, rocket launcher enz.) in negen levels verdeeld over drie gebieden; elk level duurt ongeveer 15–20 minuten. Mechanisch is het spel vlot en puur gericht op chaos en schade richten.
Modes en progressie: je kunt coöperatief spelen online of offline met bots, en kiezen uit vier verschillende Champions met uiteenlopende stats. Progressie komt via wapenuitschakelingen, talloze upgrades en tarotkaarten die tijdelijke of permanente voordelen bieden (meer geld, extra armor, multipliers). De lobby biedt Raids (de reguliere negen levels), Quick Play en een Rogue Angel-mode waarbij je een kortere arena-run doet voor grote beloningen.
Kritiekpunten: het grootste probleem is het ontbreken van een overtuigend waarom achter de grind. Hoewel upgraden en tarotkaarten leuk aanvoelen, ontbreekt een duidelijke reden om lang door te grinden — na het uitspelen van de negen levels houdt de motivatie snel op. Wapenbalans is ongelijk (voorbeelden: een zwakke Stakegun versus een sterke Electrodriver en een overpowered rocket launcher). Cosmeticawinkels bieden dure skins zonder gameplaywaarde, en de game duwt vroeg op abonnementen voor online spelen. Visueel maakt Painkiller een sterke indruk dankzij scherpe lichteffecten en wapenmodellering, maar sommige omgevingsassets ogen minder afgewerkt. De sounddesign en vocal guidance starten bulderend maar vervagen naar monotone begeleiding. Er zijn ook enkele crashes en korte haperingen gemeld.
Eindoordeel: het concept — snelle raids gecombineerd met loot- en upgrade-werking — heeft potentie, maar de uitvoering mist diepgang en doelgerichtheid. Painkiller levert een vermakelijke, hersenloze shooterervaring van enkele uren die vooral plezierig is voor wie houdt van ruwe, directe actie; wie zoekt naar langdurige motivatie, diepe balans of competitieve ranking-features zal teleurgesteld raken.