Predator: Badlands-regisseur spreekt over mogelijke kritiek van puristen: "Hetzelfde steeds opnieuw doen is ook risicovol"
In dit artikel:
Dan Trachtenberg, die eerder Prey en Killer of Killers regisseerde, keert terug met Predator: Badlands — een onverwachte draai aan de franchise die binnenkort uitkomt. In tegenstelling tot eerdere films staat deze keer de Predator zelf centraal: Dek, een Yautja-runt die zich wil bewijzen, is niet de klassieke, onovertroffen jager maar de opgejaagde op een vijandige planeet. Daardoor verandert de dynamiek van kat-en-muis naar een volwaardige actiefilm met zowel brute gewelddadigheid als een emotionele onderstroom.
Trachtenberg omschrijft Badlands als een mix van harde, viscerale actie — inclusief onthoofdingen en openscheurende wervels — en momenten van humor en warmte. De film bevat slapstickachtige elementen en een opvallende, behoorlijk schattige maar uiteindelijk ook meedogenloze sidekick genaamd Bud. Hoewel sommige kijkers meteen aan Baby Yoda denken, benadrukt Trachtenberg dat Bud veel geweldadiger en veelzijdiger is; het personage is in eerste instantie misleidend klein en aandoenlijk, maar blijkt zeer capabel te zijn. Die tegenstelling tussen silhouet en karakter gebruikte hij bewust, vergelijkbaar met zijn eerdere beeldkeuzes (hij noemt onder andere Mad Max-invloeden voor een andere film).
Verwijzingen naar klassieke films als Jaws en Terminator 2 illustreren zijn ambitie: net als die films wil Trachtenberg een spectaculaire en spannende ervaring maken die óók thematisch geraakt. Hij streeft naar een actiefilm met een duidelijk hart — iets dat ook niet-cinefielen (zoals zijn moeder) kunnen waarderen — en wil dus zowel durf als emotionele diepgang combineren. Daarnaast is er inspiratie te zien vanuit Guardians of the Galaxy en personages als Rocket Raccoon: het idee van een stoere protagonist met een onverwacht buitenbeentje naast zich beviel hem.
Trachtenberg is zich bewust dat de film verdeeldheid zal zaaien onder de zogenaamde Predator-puristen. Hij accepteert dat felle discussies onvermijdelijk zijn, maar vindt herhaling binnen een franchise ook riskant. Volgens hem is het belangrijker om origineel en gedurfd te werk te gaan en de kijker een memorabele ervaring te geven — veel actie per minuut, maar ook iets om emotioneel mee te nemen.
Kort samengevat belooft Predator: Badlands een radicale herinterpretatie van het franchise-formaat: de Predator als hoofdrolspeler, een hybride van geweld en hart, een onwaarschijnlijke maar dodelijke sidekick, en een regisseur die bewust kiest voor vernieuwing, ook als dat sommige fans tegen de borst stuit.