Reach
In dit artikel:
Reach is recent uitgekomen voor drie VR-platformen — PlayStation VR2, Meta Quest en Steam (PCVR) — en deze review bespreekt de PSVR2-versie, die volgens de auteur direct goed werkt in tegenstelling tot de Steam-port die door spelers als problematisch wordt ervaren. De speler kruipt in de huid van Rosa, een stuntvrouw die vanuit nostalgie een kerk beklimt om herinneringen aan haar vroeg overleden zusje op te halen. Boven aangekomen raakt ze verstrikt in een aardbeving en zakt een flink aantal meters ondergronds, waar ze een vreemde, filmische onderwereld ontdekt met lokale zwaartekrachtbubbels, scheuren en een drone die haar het pad wijst. Het verhaal ontwikkelt zich als een cinematisch avontuur met ontdekkingen over Rosa’s verleden.
Gameplay draait vrijwel volledig om klimmen, klauteren en springen; dat is de kernmechaniek. Reach kan zittend of staand gespeeld worden en vereist veel armbewegingen — ook bij springen, wat de ontwikkelaar bedoeld heeft om parkour realistischer te maken. Na de tutorial krijg je wapens (vuurwapen en boog), maar die komen relatief laat en voelen niet altijd soepel aan: richten met vuurwapens verloopt minder natuurlijk dan in sommige andere VR-titels (zoals Arizona Sunshine Remake), en de boogbediening wordt als onhandiger ervaren dan in bijvoorbeeld Horizon: Call of the Mountain. Door de constante verticale actie raakt de reviewer sneller vermoeid dan bij vergelijkbare VR-games; de hoeveelheid klauteren voelt soms als te veel van het goede.
Technisch oogt Reach aardig genoeg om de immersie niet volledig te breken, maar op details hapert de uitvoering. Interacties en fysica voelen vaak onnatuurlijk — vloeistoffen, oppakken en gooien hebben geen overtuigende massa en objecten dwarrelen alsof ze licht als veren zijn. Sommige gebeurtenissen voelen alsof ze uit een on-rails arcadekast komen. De tegenstanders hebben bovendien een beperkte AI: soms reageren ze niet of zien ze de speler niet, wat afdoet aan uitdaging en geloofwaardigheid. Geluidsmatig is de game degelijk; de muziek had volgens de reviewer minder prominent mogen zijn.
Er zijn opvallend veel bugs die de spelervaring aantasten: vastzitten tussen muren (waardoor je "sterft" en terug naar checkpoint moet), slechte visuele handpositie-registratie die tot ongewenste valpartijen leidt, en een probleem waarbij toegankelijkheidsinstellingen (zoals vignette voor loopbewegingen) niet worden opgeslagen. Checkpoints beperken wel het terugwerkverlies, maar het zijn soort fouten die inmiddels verbeterd zouden moeten zijn.
Eindoordeel: Reach is een filmisch action-adventure met sterke nadruk op verticale gameplay — perfect als je juist een VR-ervaring zoekt die veel klimmen en klauteren biedt — maar de overdaad aan verticale acties, gebrekkige interacties, slordige details en bugs houden de titel in de middelmaat. Wie meer op schiet- en exploratie-focus uit is, vindt betere alternatieven in het VR-aanbod.