REVIEW | Anno 117: Pax Romana komt, ziet en overwint
In dit artikel:
Ubisoft heeft met Anno 117: Pax Romana een nieuw deel in de serie geleverd dat sterk voelt als een klassieke Anno-game, maar met voldoende vernieuwingen om fris te blijven. Het spel speelt zich af in het jaar 117 na Christus, tijdens de hoogtijdagen van het Romeinse Rijk onder keizer Trajanus. Spelers bouwen en beheren steden in Latium — het Romeinse hart — en krijgen daarnaast te maken met Albion, het moerassige noordwesten dat wij als Groot-Brittannië herkennen. Die twee regio’s vragen om verschillende benaderingen: volledige romanisering met monumentale gebouwen of een meer geïntegreerde, Keltische aanpak, met elk concrete gevolgen voor handel, diplomatie en grondstofvoorziening.
De kern van de ervaring is vertrouwd maar verfijnd: stadsplanning, productieketens en de economische cyclus vereisen voortdurend aandacht. Wijken ontstaan met uiteenlopende rijkdomsniveaus en behoeften; hogere sociale lagen vragen om exotische goederen, cultuur en onderwijs. Het promotiesysteem werkt vloeiend met prestigegebonden gebouwen — theaters, heiligdommen en aquaducten stimuleren clusters van welvaart, terwijl industriële zones een andere dynamiek creëren. Nieuw is de grotere rol van religieuze invloeden: hoe meer volgers van een godheid, hoe sterker de bonussen, wat stadsplanning en grondstofgebruik strategisch beïnvloedt.
Visueel is Anno 117 indrukwekkend: gedetailleerde texturen, waterreflecties en ray tracing maken dag- en nachtritmes sfeervol en overtuigend. Kleine animaties zoals schepen op handelsroutes en brandende smederijen dragen bij aan sterke immersie; alleen soms hapert de lip‑sync in cutscenes.
Diplomatie en militaire aspecten zijn subtieler dan in pure RTS-titels maar behouden tactische waarde. Handel en onderhandelingen zijn vaak doeltreffender dan brute kracht, hoewel een degelijke vloot en enkele legereenheden cruciaal zijn, zeker in het kwetsbare Albion. Scheepsbouw biedt keuze tussen zeilen en roeiers en laat tactische manoeuvres en valstrikken tegen piraten toe. Gevechten aan land blijven ondersteunend; logistiek en voedselaanvoer spelen een belangrijke rol in campagnes rondom opmars en bezetting.
De singleplayercampagne biedt twee speelbare hoofdpersonen, Marcus of Marcia, elk met eigen verhaallijnen en mission-design. De campagne fungeert deels als uitgebreid tutorial maar bevat ook keuzes die impact hebben op steden, diplomatie en religieuze bonussen. Voor spelers die vrij willen bouwen is er een sandboxmodus waarin je op Latium of Albion onbeperkt kunt groeien.
Belangrijke mechanische verbeteringen zijn onder meer diagonaal bouwen en zeer precieze plaatsing van paden en decoraties, wat zowel strategen als estheten aanspreekt. Handelssystemen zijn dieper en overzichtelijker: productieketens kunnen meerdere eilanden beslaan, schepen volgen specifieke routes en de interface helpt bij het stroomlijnen van goederenstromen.
Kritieken zijn er: landgevechten zijn minder spannend, grote economieën kunnen fragiel worden bij schaarste en de AI gedraagt zich niet altijd logisch in late game. Desondanks levert Anno 117 een moderne klassieker af: een gebalanceerde mix van stadsplanning, economie, diplomatie en schoonheid die honderden uren speelplezier belooft.