Review | Call of Duty: Black Ops 7

In dit artikel:

Call of Duty: Black Ops 7, ontwikkeld door Treyarch en verschenen in de aanloop naar de feestdagen, zet het verhaal opnieuw in het Black Ops-universum maar kiest een heel andere toon dan veel eerdere titels. In plaats van Menendez als echte antagonist fungeert zijn terugkeer vooral als hallucinatie; het echte gevaar komt van Emma Kagan en haar private militaire organisatie The Guild, die een mutatie van de Cradle als biowapen inzet. De game speelt zich veelvuldig af in de grote, open fictieve wereld Avalon en bevat campaign, multiplayer en Zombies-onderdelen die allen op die setting leunen.

Campaign: co-op, kort en onsamenhangend
De campaign van Black Ops 7 is volledig ingericht op co-op: alle cutscènes zijn gemaakt met vier spelers in gedachten en er is matchmaking om samen te spelen. Alleen spelen voelt raar omdat er voortdurend gecommuniceerd wordt alsof je in een team zit, terwijl je in de gameplay alleen bent (zonder computerteamgenoten). De campagne duurt ongeveer vier tot vijf uur, omvat 11 missies en wisselt verkenning in Avalon af met bizarre, bijna zombies-achtige locaties en boss fights (reusachtige krijgers, een gigantische plant). Visueel oogt het vaak fraai, maar de missieontwerpen en de algehele verhaallijn worden door de recensent als saai en onsamenhangend ervaren — spectaculair maar weinig voldoening gevend. Spelen met vrienden maakt het draaglijker; solo is het snel vervelend.

Endgame en hergebruikte content
Na de campaign introduceert Treyarch “Endgame”: een campaign-gebonden modus waarin je in ongeveer 45 minuten kleine opdrachten uitvoert en probeert betere uitrusting te verzamelen. Endgame is een nieuwe loop die gunstig is voor het levelen van wapens en het verdienen van XP, maar voelt repetitief en vraagtekens rijzen of Treyarch hier seizoenslange content voor blijft aanvullen. Verder gebruikt Black Ops 7 veel gerecyclede assets: multiplayerkaarten en zombies-locaties uit eerdere delen zijn in Avalon herwerkt. Soms werkt dat als knipoog, maar vaak oogt het als lui hergebruik en versterkt het het gevoel van een gefragmenteerd geheel.

Multiplayer: veel maps, weinig ziel
Op lancering telt multiplayer 18 maps—duidelijk meer dan bij eerdere titels—maar dit aantal lijkt te zijn bereikt door kwantiteit boven kwaliteit te zetten. De gunplay blijft technisch solide, maar geen enkel wapen “voelt” lekker volgens de recensent. De verslapte aim assist (om cross-play eerlijker te maken) en de zeer snelle tempo’s, wall-jumps en lage TTK maken de ervaring voor zij die met controller willen spelen minder prettig. Cross-play blijft een stoorfactor voor spelers die liever alleen tegen controllers willen spelen. Voor casual spelers zal de multiplayer daardoor waarschijnlijk minder uitnodigend aanvoelen.

Zombies: vertrouwde terugkeer met uitbreidingen
Zombies keert terug in herkenbare vorm en bouwt voort op het verhaal van Black Ops 6. De lancering biedt één nieuwe grote map, een spirituele opvolger van Tranzit met bestuurbare voertuigen, plus nieuwe items: een necrotische klauw-wonderwapen, een schim-perk en een angstaanjagende Zombie-beer. Voortgang uit Black Ops 6 (augments, gobble gums) wordt meegenomen en uitbreidbaar gemaakt, wat fans van de modus positief zal stemmen. De nieuwe map is niet het beste ooit, maar biedt genoeg vernieuwing om interesse te wekken richting seizoen 1.

Eindoordeel
Black Ops 7 voelt voor de recensent als een teleurstelling vergeleken met Black Ops 6: een overvolle release die zichzelf niet serieus neemt en te veel leunt op losse ideeën en hergebruikte elementen. De campaign is te absurd en te kort, Endgame heeft potentie maar is repetitief, multiplayer heeft veel content maar worstelt met samenhang en speelgevoel, en Zombies is de meest geslaagde component van het geheel. Al met al een rijk gevulde game die in kwaliteit onderdoet voor zijn voorganger en vooral aantrekkelijk zal zijn voor spelers die de co-op en zombie-ervaring willen blijven volgen.