Review: Destiny 2: Renegades
In dit artikel:
Als fan van zowel Star Wars als Destiny voelt Bungies Renegades als een logische kruisbestuiving: de uitbreiding haalt duidelijk uit de filmreeks — de Praxic Order (Jedi), het Imperium (Empire) en een kwaadaardige leider met Kylo Ren-vibes — maar plakt die referenties effectief in Destiny’s eigen sandbox. De schietmechanieken zijn weer top: strak, responsief en bijzonder bevredigend, precies waar Destiny in uitblinkt.
Centraal in Renegades staan de nieuwe Renegade Tokens: middelen die je tijdens missies kunt inzetten voor zware effecten zoals luchtsteun, voertuigen, schilden of health-regeneratie. Als tegengewicht heeft het Imperium op bepaalde locaties shield-regeneratie geblokkeerd, wat dwingt tot actiever en strategischer spelen in plaats van simpelweg achter een muurtje dekking zoeken. Veel missies eindigen met een exfiltratie per dropship, wat de spanning opvoert maar soms narratief wringt — stealth-missies worden visueel en mechanisch niet altijd als zodanig gevoeld omdat je vooral continu aan het knallen bent.
De uitbreiding breidt het speelveld uit met de nieuwe Lawless Frontier en bewerkt bestaande planeten zodat ze sterk aan Star Wars-locaties doen denken: Venus ademt Dagobah/Endor, Titan roept Hoth-associaties op. Die esthetische keuzes en het bijpassende sounddesign werken verrassend overtuigend en geven de wereld een frisse, herkenbare sfeer.
Renegades introduceert ook meerdere onderwereldfacties: de Pikers (Eliksni-bikerbende), de Tharsis Reformation (Vex-collective) en de Totality Division (Psion-geleide Cabal-splinter). Via opdrachten in de Lawless Frontier bouw je reputatie op, ontgrendel je nieuwe abilities, gear en cosmetics. Mechanisch werkt dit als een duidelijke beloningslus, maar narratief blijft het beperkt: in plaats van een dynamisch ecosysteem dat daadwerkelijk verandert door jouw keuzes, voelt het eerder als een uitgebreid bounty- en reputatiesysteem. Bungie mist hier de diepgang die bijvoorbeeld Star Wars Outlaws bood, waar factiekeuzes het verhaal en de wereld structureel beïnvloeden.
De wapens krijgen sterke Star Wars-invloeden qua design en geluid, maar reguliere armor-sets blijven relatief conservatief. Iconische looks (denk aan Boba Fett-achtige outfits) zijn vaak achter een betaalmuur geplaatst, wat bij sommige spelers als een gemiste kans en wrang wordt ervaren. Gelukkig maakt de endgameloot — waaronder de recent gelanceerde dungeon — veel goed: die sets brengen wél dat Jedi-achtige uiterlijk en voelen als waardige cosmetische beloningen voor eindgame-inhoud.
De grote vraag is of Renegades het gewicht van een volwaardige expansion draagt. Hoewel er een campaign, nieuwe systemen, een dungeon en veel sandbox-content zijn, voelt het net geen groot hoofdstuk zoals eerdere uitbreidingen. Dat komt deels door Bungies strategie om content in het Year of Prophecy op te splitsen in meerdere kleinere releases, wat de kans vergroot dat spelers sneller door de beschikbare content heen raken en afhaken. Er is geen nieuwe raid en er ontbreekt een duidelijk toekomsthaakje dat langdurig grind afdwingt richting een nieuw einddoel.
Kort: Renegades presteert goed op gunplay en thematiek, introduceert slimme mechanics (Renegade Tokens) en overtuigende Star Wars-sferen, maar laat politieke diepgang en contentgewicht achterwege. Voor fans die de combinatie van Destiny-shooting en Star Wars-achtige stijl willen ervaren is het aantrekkelijk; voor spelers die op zoek zijn naar een groot, duurzaam hoofdstuk met veel nieuwe langdurige doelen valt het ietsje tegen.