REVIEW | Digimon Story: Time Stranger is een must-play voor JRPG-fans
In dit artikel:
Digimon Story: Time Stranger is de nieuwste telg in de langlopende Digimon-serie en is door het ontwikkelteam bewust vormgegeven als een toegankelijke instapgame voor nieuwe spelers. Je speelt een agent van de geheime organisatie ADAMAS die anomalieën onderzoekt; je eerste opdracht leidt je naar een uitgebreid overheidscomplex in Tokyo, waar rellen en een recent verleden van rampspoed de achtergrond vormen. Na een confrontatie met een kolossale digimon word je acht jaar terug in de tijd geslingerd. Vanuit dat verleden probeer je te achterhalen waarom een oorlog tussen digimon naar de mensenwereld is overgeslagen en welke keten van gebeurtenissen uiteindelijk de apocalyps veroorzaakt.
Het verhaal duwt je meteen in de actie en houdt de interesse vast: het mysterie rond de oorlog en de uiteindelijke vernietiging drijft de voortgang, terwijl de interacties met personages uit beide werelden veel charme en karakter toevoegen. De cast wordt consequent geprezen als sterk en motiverend, wat het moeilijk maakt de game neer te leggen.
Gameplay draait om missievariatie — mensen of digimon helpen, mysteries ontrafelen, en vijanden verslaan — en een turn-based gevechtssysteem waarin type- en elementcombinaties cruciaal zijn. Digimon hebben soorten zoals Data, Vaccine of Virus en vaardigheden met elementen (vuur, water, plant, enz.). Slim combineren kan aanvallen tot 400% versterken; verkeerde combinaties reduceren schade drastisch of blokkeren die zelfs. Stats spelen ook een rol: hoge DEF slokt fysieke schade op maar maakt kwetsbaar voor magische aanvallen. Basis-mobs zijn vaak eenvoudig, maar bazen kunnen pittig zijn zonder het juiste team.
Progressie bevat meerdere systemen om je roster uit te bouwen: vechten verhoogt een convert rate waarmee vijanden vanaf 100% kunnen worden gerekruteerd (200% geeft betere stats). Digivolven en de-digivolven zijn herhaalbare stappen om monsters te versterken; daarnaast kun je digimon opofferen of op de digifarm plaatsen voor passieve training.
Visueel en auditief presteert Time Stranger minder sterk: menu’s en in-game graphics bieden slechts het minimum en onderscheiden zich niet binnen het JRPG-landschap; ook het sounddesign is middelmatig. Dat gezegd hebbende geven de uiteenlopende digimon-ontwerpen (van schattig tot ronduit lelijk) de game karakter en passen ze goed bij het monsterachtige thema.
Kort: Time Stranger is een toegankelijke, verhalend sterke Digimon-game met diepgaande strategische gevechten en solide progressiemechanieken. Technisch en esthetisch scoort hij niet hoog, maar voor wie in de serie wil stappen biedt hij een aantrekkelijke instapervaring.