Review | Ghost of Yotei
In dit artikel:
Sucker Punch keert terug met Ghost of Yotei, een spirituele opvolger van Ghost of Tsushima die zich 329 jaar na het origineel afspeelt. In plaats van Jin Sakai speel je nu als Atsu, een vrouwelijk hoofdpersonage dat terugkeert naar Ezo (het toekomstige Hokkaido) met maar één doel: wraak op de Yotei Six, die haar ouders vermoordden en haar als kind ter dood hebben achtergelaten. Waar Tsushima draaide om interne conflicten en eer, is Yotei opgezet als een zuiver wraakverhaal — rechtlijnig, meedogenloos en weinig moreel getwijfeld.
Die eenzijdige drijfveer verandert de toneelgang van de game. De ontwikkelaars geven spelers meer vrijheid in speelstijl: het vechtsysteem is uitgebreid met meer wapensoorten, variërende pantsersets die verschillende speelwijzen ondersteunen, en een grotere nadruk op eigen keuzes in aanpak. Die gameplayvrijheid werkt goed en voelt persoonlijker dan het vast omlijnde karakter van Jin, maar heeft als keerzijde dat het narratief minder diepgang en emotionele lading heeft. Waar Ghost of Tsushima spelers vaak liet twijfelen aan plicht versus overleving, ontbreekt die innerlijke strijd hier grotendeels, waardoor het verhaal voorspelbaar en minder memorabel aanvoelt.
Visueel is Ghost of Yotei echter een ander hoogtepunt. Ezo is adembenemend vormgegeven: van de imposante Mount Yotei tot intieme dorpsscènes, heiligdommen en uitgestrekte velden. Elk gebied heeft een eigen sfeer en seizoensaccenten — herfstbladeren, sneeuwwitte noordelijke vlaktes — en op de PlayStation 5 Pro komen technieken als ray tracing en PSSR goed tot hun recht, wat de wereld tot misschien wel de mooiste open wereld op PS5 maakt. Verkennen is een groot plezier; de wereld ademt detail en veel side-content is slim geïntegreerd in de omgeving (bergen, grotten, bamboebossen).
De optionele missies variëren sterk in kwaliteit. Sommige nevenverhalen leveren verrassend sterke, sfeervolle ervaringen op, zoals de zoektocht naar het harnas van de Spider Lilly General, die eerder klein maar emotioneel gelaagd is. Tegelijkertijd wordt de flow van verkennen te vaak verstoord door willekeurige hinderlagen en ambushes, waardoor de spanning en immersie geregeld wegvallen. Dat constante onderbrekingsmechanisme haalt soms alle kwetsbare momenten uit de ervaring.
Eindoordeel: Ghost of Yotei is een visueel meesterwerk en biedt veel aangename uren van verkenning en gevechtvariatie. Maar emotioneel en thematisch bereikt het de hoogtepunten van zijn voorganger niet. De game werkt zoals bedoeld en heeft mooie momenten en sterke omgevingen, maar durft weinig te vernieuwen en laat je minder lang bijblijven. Een prachtige, rustgevende reis die indruk maakt met sfeer en techniek, maar uiteindelijk te weinig ziel en vernieuwing brengt om de schaduw van Ghost of Tsushima volledig te ontstijgen.