Review: Ghost of Yotei - Wraak zorgt voor motivatie!
In dit artikel:
Ghost of Yotei is het langverwachte vervolg op Ghost of Tsushima, maar speelt zich ruim 300 jaar later af en verhuist van Tsushima naar Ezo bij Mount Yotei. In plaats van Jin Sakai bestuur je nu Atsu, een overlevende van de brute aanval door de Yotei Six. Jaren na de aanslag keert ze terug om wraak te nemen; als speler bepaal je zelf in welke volgorde je de leden van de Yotei Six aanpakt.
De game gooit je meteen in het verhaal zonder lange introductie, en gebruikt terugblikken (via speciale punten in de wereld) om Atsu’s verleden en de emotionele band met haar familie te verduidelijken. Het drama raakt, al ontbreekt de diepgaande innerlijke strijd die Jin kenmerkte in de vorige game; Atsu is gedreven en overtuigend, maar minder complex als protagonist vergeleken met Jin.
Technisch en visueel is Ghost of Yotei een hoogstandje. Op PS5/PC staat de game grafisch naast — en op sommige vlakken boven — de Director’s Cut van Ghost of Tsushima: betere gezichtsuitdrukkingen, gedetailleerdere animaties en een stabiele framerate in performance mode zonder drops. Sucker Punch heeft de besturing grotendeels ongewijzigd gelaten, wat vertrouwd aanvoelt voor terugkerende spelers, maar sommige upgrades uit de eerdere game moeten opnieuw vrijgespeeld worden (zoals bepaalde paard- en zwaardaanvallen).
Gameplay is verfijnd: je kunt nu eigen armor- en charm-loadouts samenstellen en er zijn veel nieuwe wapens, wat zorgt voor meer strategische variatie. Vijanden blijven uitdagend en slim geprogrammeerd, waardoor je nooit te machtig voelt en vaardigheid wordt beloond. De wereldontwerpfilosofie verschuift: waar Tsushima nog vol markeringen stond, moedigt Yotei vrije verkenning aan — geluiden, rookpluimen en mysterieuze ruïnes lokken je weg van pijlen op de kaart. Deze benadering doet denken aan Breath of the Wild en Elden Ring; het is niet helemaal op hun niveau, maar zet duidelijke stappen in die richting.
Hoewel de speelwereld kleiner is dan Tsushima, voelt dat juist intiemer en meer verzorgd: elk hoekje heeft sfeer en vaak een klein, betekenisvol verhaal. De soundtrack versterkt de emoties en het avontuurlijke gevoel op uitstekende wijze.
Conclusie: Ghost of Yotei is een natuurlijke evolutie van zijn voorganger: het behoudt sterke elementen, scherpt uit en voegt slimme vernieuwingen toe. Het zal Tsushima niet overschaduwen, maar staat ernaast als een indrukwekkende, aanrader-waardige opvolger.