Review: Kirby Air Riders
In dit artikel:
Kirby Air Riders zet de herkenbare toon van Sakurai: onmiddellijke toegankelijkheid voor nieuwkomers gecombineerd met verborgen diepgang voor gevorderden. De nieuwe titel lijkt sterk op 2003’s Kirby Air Ride, maar voegt een grotere cast rijders en meer customization toe. Net als bij Smash Bros. wil het spel zowel een partygame als een serieuze online racer zijn — dat lukt deels, al rukt het extreem eenvoudige ontwerp soms de mogelijkheden voor strategische keuzes uit handen.
De besturing is opvallend simplistisch en tegelijk problematisch: meerdere acties delen dezelfde knop. Zo zuig je power-ups op en rem je met dezelfde bediening; gebruik je een power-up onverhoopt tijdens een drift, dan ben je die kwijt. Die koppeling voelt minder als een slimme laag en meer als een beperking die keuzevrijheid wegneemt. Desondanks spelen de standaardraces plezierig: compact, visueel vol en gevarieerd, met goed ontworpen banen en een eerlijk speelgevoel zonder overdreven rubberbanding.
Het spel biedt drie multiplayer-modi. De korte top-downraces zijn hyperklein, hectisch en vooral leuk voor een feestje, maar niet erg substantieel. De reguliere races voldoen het meest aan wat je van een kartgame verwacht. De echte verrassing is City Trial: een battle-achtige modus voor tot vijftien spelers op een drijvend eiland waar je binnen een tijdslimiet statistische power-ups moet verzamelen, vijanden kan beroven en willekeurige events zoals meteorieten of bazen plaatsvinden. Aan het einde volgt een korte finale waarin je prestaties beslissen wie wint. City Trial vereist kennis van de kaart, voertuigen en events, plus rijvaardigheid en geluk — en heeft daardoor meer tactische diepgang dan je op het eerste gezicht zou denken. Het is ook de modus die het meest aansluit bij moderne extraction- en battle-royale-ervaringen.
Alle matches zijn kort; er zijn geen ingebouwde toernooien die wedstrijden aan elkaar koppelen. De enige langere structuur is een singleplayermodus die als roguelike werkt en waarin je opeenvolgende rondes speelt. Die opzet is leuk bedacht, maar begint traag doordat je aanvankelijk met nulstats begint en de vroege hoofdstukken daardoor sloom aanvoelen.
Nieuw in deze versie is de ruime keuze aan rijders uit Dream Land, ieder met eigen statistieken en speciale vaardigheden, en een variëteit aan voertuigen met unieke gimmicks of pure statverschillen. Dat biedt ruimte voor een competitieve meta. Verder is er veel cosmetische personalisatie: profielen, hoedjes, stickers en een garage om voertuigen te showen — visuele speelsheid zonder invloed op de gameplay.
Kortom: Air Riders combineert charmante, toegankelijke races met verrassende diepgang in vooral City Trial en het voertuig-/personage-systeem. De te eenvoudige bediening werkt soms contraproductief en sommige modi voelen onderontwikkeld, maar wie van korte, vrolijke wedstrijden houdt met ruimte voor vaardigheid en strategie vindt hier veel te verkennen.