Review: Ninja Gaiden 4
In dit artikel:
Koei Tecmo gaf PlatinumGames een deel van de ontwikkeling van Ninja Gaiden 4, nadat Team Ninja de eerste drie delen leidde. De samenwerking levert een spel op dat veel van de klassieke kenmerken van de serie bewaart — straffe moeilijkheidsgraad, grafisch geweld en bombastische cutscènes — en dat ten opzichte van het problematische Ninja Gaiden 3 duidelijk is verbeterd, maar niet helemaal het niveau van klassiekers als Ninja Gaiden Black en Ninja Gaiden II haalt.
Het verhaal volgt Yakumo, een lid van de Dark Raven Clan, die de opdracht heeft de eerder verslagen Dark Dragon weer tot leven te wekken en via een hogepriesteres Seori te zuiveren. Dit leidt tot een Tokio vervuild door zure regen en demonische invloeden. Yakumo is de dominante speelbare protagonist: in negentien hoofdstukken vecht je tegen hordes vijanden, knip je ledematen af en gebruik je een verwoestende Obliteration-techniek om tegenstanders tot pulp te reduceren. Ryu Hayabusa verschijnt slechts in vijf hoofdstukken en voelt, door een beperkte moveset en het feit dat veel van zijn technieken via kistjes moeten worden gevonden, zwakker en minder centraal dan verwacht — iets wat teleurstellend is voor spelers die Ryu als dé iconische held van de serie beschouwen.
Gameplay-technisch blinkt Ninja Gaiden 4 uit in gevechten. Yakumo beschikt over vier wapens die elk twee vormen kunnen aannemen, waardoor combinaties en situatiewisselingen belangrijk zijn; de ene vorm brengt groepen samen, de andere doorbreekt verdedigingen. Naar smaak kun je met één wapen door de hele game komen, mits je timing bij aanvallen, blokkeren en counters goed is. Het upgraden van Yakumo’s vaardigheden gebeurt via zielen; na het uitspelen kun je zijn moveset verder uitbreiden en delen van Ryu’s stijl vrijspelen.
De replaywaarde wordt gestimuleerd door ranglijsten per hoofdstuk, meerdere moeilijkheidsgraden (waaronder de vrij te spelen Master Ninja) en extra uitdagingen zoals Deathwish (waarbij verdiende vaardigheden worden uitgeschakeld), en ‘Untouchable’-doelen. Na de campagne komen Boss Trials en Combat Trials vrij: herhaling van baasgevechten en tijdsgebonden uitdagingen met beperkingen die de gevechtsmechanica goed testen.
Er zijn echter technische minpunten: incidentele crashes, een bug waarbij de speler door tralies teleporteert en een save moet worden geladen, en lager lopende framerate tijdens cutscènes met lichte framedrops. Deze problemen beïnvloeden de besturing en gevechten niet wezenlijk, maar drukken wel op de polish.
Conclusie: PlatinumGames brengt veel van de gewenste actie-energie en vernieuwende wapensystemen naar Ninja Gaiden 4, waardoor het een duidelijke stap vooruit is ten opzichte van NG3. Het mist echter deels de magie en focus van de beste titels uit de serie, met name door de onderbenutte positie van Ryu en enkele technische smetjes.