Review: Project Motor Racing
In dit artikel:
Project Motor Racing, van Straight4 Studios onder leiding van CEO Ian Bell, profileert zich als de spirituele opvolger van Project CARS en GTR: een multiplatformracesimulator met een eigen Hadron-physicsengine en grafische basis uit de Farming Simulator-reeks. Er is advies ingewonnen van coureurs als Ben Collins en de ambitie is om zowel een serieuze multiplayer als een volwaardige singleplayercarrière te bieden — iets wat veel moderne sims nog niet goed hebben ingevuld.
Contentmatig staat het spel sterk: ongeveer zeventig auto's, aantrekkelijke raceklassen en een fraaie selectie circuits (al zijn sommige namen aangepast vanwege licenties). Ook zijn er uitdagende leaderboard-challenges en een ModHub waarmee mods — mogelijk zelfs op consoles — gedeeld kunnen worden. Dat zijn pluspunten die veel spelers aanspreken.
Toch valt de singleplayercarrière tegen. Menu’s voelen spartaan, en de progressie is vooral een opeenvolging van evenementen om geld te verdienen voor duurdere auto’s. Vergelijkingen met GT7 zijn ongunstig: die heeft veel meer variatie, speciale events en koop- en verkoopmogelijkheden. Een opvallend carrière-element is dat je schade zelf moet betalen, waardoor je ooit zonder geld kunt komen te zitten en opnieuw moet beginnen.
De AI is een zwak punt: tegenstanders gedragen zich inconsistent — soms dominant, soms compleet onoplettend — en veroorzaken vaak frustrerende botsingen of blijven plakken achter tragere deelnemende klassen. Het ontbreken van gangbare hulpmiddelen zoals een raceradar en het haperende penaltysysteem maakt het risico op chaotische races groter.
Multiplayer is goed opgezet met ranked en social lobbies en de mogelijkheid tot eigen servers, maar de netcode laat te wensen over. Teleporterende of laggende auto's komen regelmatig voor, wat dicht racen en wheel-to-wheel gevechten belemmert — juist het soort races waarvoor multiplatformsimfans hunkeren.
De Hadron-physics laat veel potentie zien: klassieke racewagens sturen overtuigend, moderne auto's reageren wisselvallig en zijn gevoelig voor uitglijden bij grasaanrakingen. Force feedback vereist soms flinke afstelling afhankelijk van je wheel. De game is wel degelijk speelbaar met controller, al voelt GT7 op dat vlak nog soepeler. Grafisch ziet het er verzorgd uit en bevat het leuke details (opspringende marbles), maar de engine is slecht geoptimaliseerd; framerate-schommelingen en instabiliteit zijn zorgelijk, vooral richting consoles. Audio is sterk: motor- en windgeluiden creëren race-immersie, al drukken ze andere wagen-audio naar de achtergrond.
Conclusie: Project Motor Racing heeft veel goede fundamenten — eigen physics, brede autokeuze, modpotentie en een veelbelovende multiplayeropzet — maar wordt op lancering gehinderd door zwakke AI, netcode-problemen en technische optimalisatie. Met patches en een actieve modcommunity kan het uitgroeien tot een waardevolle sim voor console- en pc-rijders, maar nu is het vooral veelbelovend met belangrijke kinderziektes.