REVIEW | Project Motor Racing staat een paar rondes achter op de competitie
In dit artikel:
Ik verhuisde recent naar een grotere woning en eiste als voorwaarde voor de extra ruimte één ding: een eigen gameroom. Daar arriveerde een raceset-up en met die nieuwe cockpit was ik vooral benieuwd naar Project Motor Racing — de simracer van Straight4 Studios, het team dat ontstond uit de resten van het geannuleerde Project Cars 4 en dat onder leiding van veteraan Ian Bell hoge verwachtingen wekte. Na uitgebreide tests op een Xbox Series X, zowel met een racewiel als met een controller, blijkt de praktijk echter flink achter te lopen op die beloftes.
Project Motor Racing mikt op realisme en authenticiteit, maar de uitvoering voelt bij de release onaf en inconsistent. De force feedback in het stuur mist finesse en stabiliteit: subtiele veranderingen in grip of balans zijn moeilijk te voelen en het feedbackniveau varieert sterk per auto, waardoor veel tijd verloren gaat aan instellingen bijstellen. Met een controller varieert het rijgevoel eveneens sterk; sommige auto’s zijn plezierig, snellere klassen sturen vaak te nerveus en geven weinig vertrouwen. Daardoor rij je vaak op visuele aanwijzingen in plaats van op wat het stuur vertelt.
De autokeuze is zorgvuldig en bevat enkele zeldzame modellen, maar dat compenseert niet voor zwakke AI en een onhandig schade-/strafsysteem. Tegenstanders volgen star hun lijn, missen ruimtelijk bewustzijn en reageren vaak onnatuurlijk agressief. Klein contact kan leiden tot buitensporige schade, terwijl track-limits onverbiddelijk en vaak onterecht met tijdstraffen worden bestraft — ook in situaties waarin de speler weinig kans had, bijvoorbeeld na een duw van een AI-rijder. Dat ondermijnt vooral de offline carrièremodus: het financiële model, waarin inschrijfgeld, sponsorcontracten en reparatiekosten een rol spelen, kan spelers ruineren door oneerlijke schadeafhandeling.
Visueel oogt de game gedateerd; modellen en interieurs zijn netjes maar het totaalbeeld en replays voelen verouderd. Positieve kanttekening: baanmodellering is sterk — circuits zijn herkenbaar en zorgvuldig nagebouwd, met juiste hoogtes en lay-out, wat de authenticiteit tijdens het rijden verhoogt. Het geluidsontwerp scoort minder; motorgeluiden en contacteffecten klinken vaak niet overtuigend. De consoleversie draait stabieler dan de pc-versie door een lager aantal AI-auto’s.
Conclusie: Project Motor Racing heeft potentie en enkele solide fundamenten, maar een maand na release is de game te onaf om aan de aangekondigde ambities als serieuze simracer te voldoen. Voor stuurgebruikers is er met de juiste auto nog speelplezier te vinden; voor de rest wegen fundamentele tekortkomingen in physics, feedback, AI, schadeafhandeling, presentatie en afwerking zwaarder. Met substantiële updates kan het zich verbeteren, maar op dit moment kan ik de titel niet aanbevelen — hij staat voorlopig achteraan in de startgrid.