REVIEW | The Outer Worlds 2 - Fallout in space, again.
In dit artikel:
Obsidian Entertainment, bekend van Fallout: New Vegas en The Outer Worlds (2019), heeft met The Outer Worlds 2 het langverwachte vervolg afgeleverd. De game verplaatst de actie naar een nieuw sterrenstelsel, Arcadia, en introduceert een nieuw hoofdpersonage binnen een conflict tussen machtige intergalactische multinationals en koloniale rifts. Het spel houdt vast aan Obsidian’s handelsmerk: scherpe dialogen, morele keuzes met maatschappelijke bite en een satirische ondertoon, maar werkt deze ideeën uit op grotere schaal.
Technisch maakt The Outer Worlds 2 een stap vooruit dankzij Unreal Engine 5: lichtval, schaduwen en omgevingsdetails zijn fraaier, animaties realistischer en omgevingen rijker aan variatie. Toch is die vergroting dubbel: de wereld voelt groter, maar niet alle details even zorgvuldig ingevuld—lange verbindingszones of grote gebieden missen soms nuance en er zijn zichtbare launch-bugs en performance-dips op mindere hardware.
Gameplay schuift iets meer naar actie zonder de RPG-kern te verraden. Je kunt nu twee companions meenemen, vaardigheidsbomen zijn uitgebreid en je kunt wisselen tussen first- en third-person perspectief. Wapens en combat voelen degelijk aan; stealth, schieten en dialoogkeuzes combineren op manieren die meerdere speelstijlen ondersteunen. Tegelijkertijd is de shooterlaag weinig experimenteel—solide maar weinig vernieuwend vergeleken met moderne actie-RPG’s.
Verhaallijn en keuzes blijven centraal. Je start als agent van de Earth Directorate (de “Commander”), raakt vroeg in een mission-gone-wrong verstrikt waarbij rifts opduiken en facties botsen. Dat geeft vaart, maar de hoofdplot mist soms echte verrassing of dramatische diepgang; de satire slaat soms door naar bijna-parodie. Keuzes voelen zwaarder dan in veel peers en er zijn betekenisvolle vertakkingen, maar de wereld reageert niet altijd even ingrijpend als in voorbeelden als Fallout: New Vegas, waardoor de vrijheid af en toe meer schijn dan wezen is.
De wereldopbouw scoort hoog: Arcadia biedt koloniale steden, woestijnen, ruïnes en megacorporate complexen met veel verborgen routes en encounters. De third-person optie is een welkome toevoeging voor fans. Wel is navigatie soms frustrerend door gebrek aan kaart- of hulpsystemen.
Speelduur: 25–35 uur voor de hoofdplot, met veel extra content voor completisten. Praktisch: de game verscheen op launch in Xbox Game Pass voor pc en console, wat de drempel verlaagt, maar er waren discussiepunten rond prijsstelling (oorspronkelijk €79,99, bijgesteld naar €69,99) en hardwarevereisten. Al met al is The Outer Worlds 2 een vertrouwde maar bredere opvolger: rijk aan satirische vondsten en keuze-opties, technisch vooruitgaand maar niet vrij van imperfecties. Nieuwe spelers kunnen instappen zonder deel één gespeeld te hebben; fans herkennen voldoende elementen om geïnteresseerd te blijven, al biedt het vervolg geen radicale vernieuwing.