Review | The Outer Worlds 2

In dit artikel:

Obsidian Entertainment levert met The Outer Worlds 2 een duidelijk opgewaardeerde opvolger af van de 2019-game: groter, scherper en meer uitgesproken in persoonlijkheid. De auteur van deze hands-on heeft tientallen uren met een pre-releaseversie gespeeld en noemt het een vervolg dat alle zwakkere punten van het origineel aanpakt: vloeiendere combat, rijke omgevingen die verkennen belonen en vooral een veel sterker gevoel van rolbeleving.

Waar het verhaal zich afspeelt
In plaats van terug te keren naar Halcyon speelt deel twee zich af op een volledig nieuwe kolonie, Arcadia. De titel bouwt niet voort op keuzes uit het eerste deel; het is een losstaand nieuw verhaal met nieuwe personages en een nieuwe protagonist — een lid van de Earth Directorate. Daardoor is de game zowel toegankelijk voor nieuwkomers als herkenbaar genoeg voor veterans. Wel zie je tijdsverloop in de wereldpolitiek: bedrijven als Spacer’s Choice zijn omgevormd tot Auntie’s Choice, een belangrijke machtsfactor naast de Protectorate en The Order of Ascendants.

Diepgang en keuzevrijheid
De grootste troef is het narratieve ontwerp. Dialogen zijn rijk en vertakt, achtergrondkeuzes en skills openen unieke opties en beïnvloeden gesprekken, quests en uitkomsten. Keuzes voelen echt van belang; ze kunnen grote gevolgen hebben, tot het lot van hele steden aan toe. Compagnons reageren actief op je beslissingen en kunnen gesprekken beïnvloeden, wat de rolverdieping verder versterkt. De wereld zit vol optionele verhaallijnen en morele dilemma’s waarin geen eenduidig goed of fout bestaat.

Spelmechaniek en verkenning
Arcadia is zowel breder als hoger opgezet dan locaties uit deel één: meer hoeken om te onderzoeken, meer verborgen items, wapens en verrassingen. Een nieuwe Double Jump maakt verticaal verkennen aantrekkelijker. Combat is verbeterd met meer impact en variatie aan wapens — van conventionele geweren tot bizarre, unieke uitrusting — maar blijft niet het sterkste aspect; slimme inzet van compagnons en hulpmiddelen is vaak cruciaal. Build-opties voor wapens en armour voelen soms beperkt en compagnons hebben weinig variatie in hun gevechtsrollen. Stealth en subtiele benaderingen blijven levensvatbare alternatieven.

Sfeer en thematiek
De facties zijn satirisch uitvergroot: Auntie’s Choice symboliseert uitwassen van kapitalisme, de Protectorate neigt naar autoritarisme en The Order naar technocratie. Die overdrijving werkt: elk kamp handelt uit een eigen logica die je gaandeweg begrijpt, waardoor morele keuzes genuanceerd en betekenisvol aanvoelen.

Eindoordeel
Obsidian bevestigt met The Outer Worlds 2 zijn talent voor karaktervolle werelden en betekenisvolle keuzes. Het is een royale, scherpgeschreven RPG die voor zowel serieuze roleplayers als nieuwsgierige nieuwkomers veel te bieden heeft en in de ogen van de reviewer mogelijk de nieuwe standaard voor het genre neerzet.