REVIEW | Towa and the Guardians of the Sacred Tree bruist van het leven
In dit artikel:
Towa and the Guardians of the Sacred Tree is een nieuw roguelike dat spelers naar het fictieve dorp Shinju brengt, beschermd door de godin Shinju en haar onsterfelijke dochter Towa. Het verhaal start wanneer de kwade god Magatsu de wereld bedreigt en een leger monsters (de Magaori) loslaat; Towa’s acht metgezellen, de Prayer Children, worden door Magatsu naar het einde der tijden gestuurd en moeten mana verzamelen om terug te keren en Towa te helpen.
Gameplay wisselt tussen twee lagen: het dorp Shinju, waar je personages ontwikkelt, zwaarden smeden, statpunten toewijst en power-ups uitrust; en de expedition-runs, klassieke procedurale roguelike-tochten met kamers vol vijanden, beloningen en keuzepaden. Per run kies je één personage als “tsurugi” (zwaard, melee DPS) en één als “kagura” (staf, magische aanvallen). Elk personage heeft aparte vaardigheden voor beide rollen, waardoor combinaties en synergieën cruciaal zijn voor succes — bijvoorbeeld een magiër met zwevende elektrische bollen werkt beter met een close-combat tsurugi dan met een langeafstandswachter.
De voortgang volgt het gebruikelijke roguelike-ritme: kamers met graces (run-boosts), grondstoffen voor permanente upgrades in Shinju, winkels en speciale ruimtes, gevolgd door tussensegmenten met bazen en uiteindelijk de eindbaas van een gebied. Een succesvolle run levert mana op, waarna een ritueel de tijd vooruit spoelt zodat het dorp groeit; volgende paden worden telkens uitdagender. Verhaal en wereldbouw ontvouwen zich vooral via tijdsprongen en de levendige dialogen tussen de Prayer Children en dorpsbewoners, waarbij kleine karakterdetails en relaties veel charme geven.
Visueel en muzikaal onderscheidt het spel zich sterk: een artistieke stijl die aan Ōkami doet denken, met manga-invloeden en klassieke Japanse esthetiek, kleurrijke personages en een door Japan geïnspireerde soundtrack die veel sfeer toevoegt. Of het genoeg is om zich te meten met toproguelikes als Hades of Balatro hangt af van persoonlijke voorkeur: mechanisch volgt het vertrouwde genrepatroon, maar de combinatie van sterke karakterinteracties, party-synergieën en een opvallende kunststijl kan het voor spelers die waarde hechten aan verhaal en esthetiek een verfrissende keuze maken.