Silent Hill f Review
In dit artikel:
Ontwikkelaar Neobards waagt een grote stap met Silent Hill F: de eerste nieuwe game in de serie sinds 2012 plaatst de klassieke horrorformule niet in het gebruikelijke moderne, westerse decor, maar in een fictief Japan van de jaren ’60. Dat frisse decor blijft echter trouw aan Silent Hills duistere thematiek: mishandeling, medicatieafhankelijkheid en seksuele discriminatie spelen een rol in het verhaal.
Je speelt als Hiniko, een schoolmeisje uit het dorp Ebisugaoka. Zodra ze ontdekt dat het dorp nagenoeg verlaten is, verandert schoolverdriet snel in levensbedreigende angst: rode planten en tentakels overheersen straten en bossen, en macabere wezens verschijnen uit de mist. Hiniko heeft een paar jeugdvrienden, waaronder Shu, maar de groepsdynamiek is gespannen en draagt bij aan de emotionele lading van het verhaal. Ze balanceert tussen de echte wereld en een geestenwereld waar een man met een vossenmasker haar lijkt te helpen — maar zijn bedoelingen zijn onduidelijk en leiden tot verontrustende morele en lichamelijke gevolgen.
Gameplay kiest bewust voor melee-gevechten; vuurwapens zijn afwezig. Wapens zoals pijpen, bijlen en messen slijten en moeten soms gerepareerd worden, wat resource-management nadrukkelijker maakt en de overlevingssfeer versterkt. De melee-combat voelt modern met lichte en zware aanvallen, stamina en counterwindows, maar slaagt niet altijd: klunzige timing en lange getroffen-animaties zorgen regelmatig voor misslagen en stunlock-situaties, waardoor confrontaties vaker als frustrerend dan als spannend worden ervaren. Monsters keren terug naar hun posities als je ze verlaat, en achtervolgingen buiten zicht ontbreken, wat het gevoel van dreiging remt.
Creatief schittert de game: vijanden combineren Japanse folklore met de psychologische, trauma-geïnspireerde ontwerpen die Silent Hill kenmerkt — denk aan onmenselijke mannequins, massa’s babypoppen en vlees-bloemen-monsters. Het geluid draagt hier veel aan bij; vervormde, vlezige audio en elektrische statische effecten maken ontmoetingen intens. Er is ook een sanity-meter (visueel weergegeven als een bloemenkrans): mentale aftakeling beïnvloedt prestaties in gevechten en kan tot extra schade en staminaverlies leiden. Items zoals lokaal frisdrankje Ramune of heilig water helpen de geestelijke gesteldheid te herstellen, maar de game had wat sterker mogen zijn in het uitspelen van psychologische effecten buiten de strijd.
De omgevingen — van een verlaten school en shrines tot meerdere tijdsversies van Hiniko’s ouderlijk huis en de langzaam overwoekerende dorpsstraten — zijn overtuigend vormgegeven. De kaart is dynamisch zoals in Silent Hill 2, met blokkades en vondsten die verkenning belonen. Puzzels zijn vaak hoogstaand en los instelbaar van de gevechtsmoeilijkheid; vooral wie van uitdagende raadsels houdt krijgt hier veel plezier. Silent Hill F biedt bovendien meerdere eindes en een New Game Plus-motivator.
Samengevat is Silent Hill F een gewaagde en in veel opzichten geslaagde herstart: de Japanse setting en sterke sfeer werken uitstekend, monsterontwerpen en sound design zijn hoogtepunt, en de resource-gedreven survivalaspecten versterken de spanning. Tegelijkertijd houden haperende melee-animaties en soms frustrerende combat de ervaring af van perfectie. Fans die vooral op zoek zijn naar beklemming, verhalen en puzzels zullen veel vinden om van te houden; wie primair vlotte actie verwacht, kan op tegenvallingen stuiten.