System Shock
In dit artikel:
Ik wilde System Shock altijd eens beleven: niet alleen vanwege de reputatie, maar vooral omdat het als directe voorloper van BioShock geldt. Het origineel uit 1994 is lastig speelbaar, dus de remake is voor veel spelers de kans om te ontdekken waar veel ideeën vandaan komen. Het verhaal plaatst je in 2072 als een naamloze hacker aan boord van het Citadel-ruimtestation, waar de kwaadaardige kunstmatige intelligentie S.H.O.D.A.N. de boel overneemt en het station verandert in een claustrofobische nachtmerrie vol gemuteerde bemanningsleden, cyborgs en robots.
De remake verscheen eerder op pc, PlayStation 5 en Xbox Series X|S en is nu ook beschikbaar op de Nintendo Switch 2. Visueel is het een duidelijke upgrade: scherpere texturen, verbeterde lichtwerking, subtiele details zoals stoom uit leidingen en een industriële sci-fi-presentatie met neonaccenten en terminals. De ontwikkelaars hebben respectvol gewerkt: de sfeer van het origineel blijft intact, zonder het fundament van de ervaring ingrijpend te veranderen.
Op de Switch 2 vereist de besturing gewenning. De standaard camera-instellingen voelen te snel aan voor een game die juist om bedachtzame voortgang vraagt, en sommige knoppen liggen minder intuïtief. De Switch biedt meerdere besturingsopties — gyro, Joy-Con als muis of traditionele controller — maar interacties via de Y-knop blijven soms onnatuurlijk aanvoelen. Daarnaast is niet altijd duidelijk welke objecten interactief zijn, wat leidt tot onnodige zoektochten en achteruitlopen. Technisch draait het spel stabiel in zowel docked als handheldmodus; alleen bij sommige laadschermen zijn lichte haperingen merkbaar.
Gameplay ademt oldschool design: langzamere vijanden, een grotere nadruk op verkennen en puzzelen in plaats van non-stop actie, en een breed arsenaal aan wapens dat wel aanwezig maar niet dominant is. Wie het station snel weet te navigeren kan de game in zo’n zes uur uitspelen; voor wie alles wil ontdekken kan de speeltijd gemakkelijk tientallen uren bedragen — de recensent stond na ruim tien uur nog ver van het einde. Puzzels voelen vaak verwarrend door beperkte feedback en willekeurige elementen, wat het raadplegen van walkthroughs minder effectief maakt; dit houdt het authentiek maar kan nieuwkomers afschrikken.
Het lootsysteem en recyclen van spullen naar munten werkt degelijk, al vergt de interface gewenning. De hack-sequenties vormen een prettige afwisseling: abstracte, arcade-achtige ruimtes waarin je programma’s uitschakelt — soms draaierig, maar verfrissend in variatie.
Samengevat: de remake brengt een belangrijk stuk gamegeschiedenis overtuigend naar de moderne tijd. Fans van BioShock zullen veel herkenning vinden, en wie houdt van verhalende shooters en oldschool fps-ervaringen krijgt veel sfeer en diepgang. De volle prijs kan hoog aanvoelen; met een kleine korting is het echter een aanrader voor liefhebbers van het genre en van gameklassiekers.