Tales of Xillia Remastered
In dit artikel:
Namco heeft in het afgelopen jaar meerdere Tales-titels opgepoetst om ze toegankelijk te maken voor nieuwe spelers en nostalgische fans; na wisselende resultaten met Symphonia en Graces f verschijnt nu de remaster van Tales of Xillia. Deze versie brengt het oorspronkelijk op de PlayStation 3 verschenen JRPG naar moderne consoles en pc, met snellere laadtijden, hogere resolutie en de vrijgegeven grade shop uit het begin van de game.
Tales of Xillia is een traditioneel deel met als opvallende gimmick dat het verhaal vanuit twee perspectieven wordt verteld: Jude Mathis, een genezendstudent die de gewone wereld vertegenwoordigt, en Milla Maxwell, de “Lord of Spirits” die elementaire krachten beheerst. Het verhaal start echt wanneer Milla al haar krachten verliest door een mysterieuze machine; de hoofdplot draait om het achterhalen wie die machine bouwde en hoe de elementen weer in balans te krijgen zijn. De auteur raadt aan eerst Jude te volgen en daarna Milla, omdat Jude duidelijk de doorgaande protagonist is en Milla’s stukken vooral achtergrondinformatie toevoegen die voor nieuwkomers soms verwarrend kan zijn.
De cast volgt de vertrouwde archetypes van de serie en komt in skits het best tot leven: die korte, vaak humoristische dialogen laten de botsende persoonlijkheden beter uit de verf komen dan de hoofdcutscenes. Een smet blijft de wisselende kwaliteit van de voice acting; met name Milla klinkt vaak houterig, wat de betrokkenheid bij haar personage belemmert.
Het gevechtssysteem zet de evolutie van het Linear Motion Battle System voort: 3D-velden, direct besturen, combo’s met normale aanvallen en artes, en een focus op puntenbeheer voor langere combo’s. De remaster introduceert of benadrukt het link-systeem, waarbij twee personages gekoppeld kunnen worden om link skills en gezamenlijke link artes te gebruiken. Dat levert krachtige aanvallen of sterke heal-mogelijkheden op, maar brengt ook risico’s mee: schade wordt deels gedeeld (25%), waardoor kwetsbare partners snel ten onder kunnen gaan als je als frontliner te populair bent bij vijanden.
Technisch is de remaster onopvallend maar effectief: minder laadtijd en stabielere prestaties, al zijn niet alle grafische veranderingen positief. Hogere resolutie en scherpere reflecties leiden soms tot onnatuurlijke wateroppervlakken en maken al sobere omgevingen juist nog kaler door een helderdere belichting.
Een structureel probleem uit het origineel blijft: Xillia voelde al wat gehaast en bevatte veel weggelaten content die later in Tales of Xillia 2 werd gebruikt. Het ontbreken van dat vervolg in dit pakket voelt daardoor als een gemiste kans voor een completere release.
Kort gezegd: de remaster bevrijdt Xillia van de beperkingen van de PS3 en is de meest toegankelijke manier om het spel nu te spelen. Het is geen hoogtepunt van de franchise — vanwege de dubbele protagonistgimmick, incompleet aanvoelende delen en haperende voice acting — maar voor zowel nieuwe als terugkerende spelers een prima, zij het imperfecte, heruitgave.