Tales of Xillia: Remastered
In dit artikel:
Tales of Xillia: Remastered pakt het origineel van de PlayStation 3 op met een reeks standaard verbeteringen, maar lost de kernproblemen van het spel niet op. Visueel zijn de aanpassingen beperkt: textures zijn iets scherper, maar de soms vreemde animaties blijven onveranderd. Handiger zijn Quality of Life-functies die in het origineel ontbraken, zoals autosave, een retry-optie na een nederlaag en een skip-knop voor cutscenes. Het meest opvallende verschil is echter de start met een grote hoeveelheid punten in de gebruikelijke GRADE-winkel.
De GRADE shop — een New Game+-mechaniek uit de serie — geeft je in deze Remastered-versie vanaf je eerste playthrough 5.000 punten. Daarmee kun je meteen zaken kopen die normaal pas in vervolgspelletjes bereikbaar zijn, zoals sterkere schademultipliers en veel hogere XP. In de praktijk verandert dat de ervaring drastisch: de recensent voltooide Milla’s loop in circa 37 uur zonder GRADE-voordelen, en halveerde die tijd tot ongeveer 18 uur toen Jude’s run startte met alle GRADE-aankopen geactiveerd. Voor wie de game meerdere keren wil spelen is de optie logisch; dat gezegd hebbende roept het de vraag op of zulke faciliteiten op de eerste speelsessie thuishoren.
Tales of Xillia is ontworpen rond het mechanisme dat je bij aanvang kiest tussen Jude of Milla, en beide keuzes leiden tot deels afzonderlijke verhaallijnen. Dat klinkt als variatie, maar in de praktijk zijn de divergenties beperkt tot enkele grote gedeeltes — je zult veel van het spel twee keer moeten doorlopen om het volledige verhaal te ervaren. Dat is een flinke investering, zeker omdat de JRPG al veel uren vereist. Bovendien is de verhaallijn zelf problematisch: er gebeurt veel, maar de gebeurtenissen krijgen zelden de ruimte om echt gewicht te krijgen. Karakterontwikkeling voelt gehaast of wordt aan één zijde van de vertelling weggemoffeld, met momenten die amateuristisch aanvoelen omdat belangrijke informatie pas veel later of in de andere route wordt prijsgegeven.
Ook het gevechtssysteem valt tegen. Het real-time combat-systeem is technisch uitgebreid — combo-links tussen personages, positionering, AI-gedrag en beperkte itemreserves — maar die complexiteit leidt niet tot boeiende gevechten. In de praktijk is het systeem eentonig, en AI-companions kunnen zwak presteren of items verspillen, waardoor veel grind nodig is om voldoende levels, geld en materialen te scoren voor bosses. Grind is zo prominent dat er zelfs microtransacties bestaan om extra levels te kopen. De recensent raadt aan om in je eerste run direct de GRADE-opties te kopen en ze later uit te schakelen als je ze niet nodig hebt; beter te veel keus dan te weinig in een te grindy game.
Conclusie: Tales of Xillia: Remastered maakt het origineel comfortabeler en sneller speelbaar dankzij grafische opschoning en QoL-verbeteringen, maar het remediëert niet de gebrekkige verhaallijn en het onsamenhangende, repetitieve combat. Voor wie al fan is van de serie is het een bruikbare update, maar nieuwkomers kunnen beter overwegen een sterker deel in de reeks te kiezen, zoals ARISE of Graces f Remastered, of tenminste meteen de GRADE-shop benutten om de ervaring werkbaar te maken.