The Blood of Dawnwalker
In dit artikel:
1347: terwijl de Zwarte Dood Europa decimeert, grijpen eeuwenoude vampiers hun kans. De game The Blood of Dawnwalker plaatst je in de huid van Coen, een man die tijdens een massale vampiertransformatie niet volledig verandert maar in een tussenstadium blijft. Overdag kan hij als mens rondlopen en vechten met een zwaard; ’s nachts bezit hij bovennatuurlijke krachten — maar het gebruik daarvan trekt hem langzaam richting de volledige transformatie. Die tweedeling vormt het centrale spanningsveld van het spel.
Het verhaal krijgt urgentie doordat Coens zusje door vampiers is ontvoerd en hij een beperkte tijd heeft om haar te bevrijden. Tijdens een hand-off presentatie op gamescom werd getoond hoe Coen op zoek gaat naar het zwaard van een heilige, een sleutelobject dat zijn kansen kan keren. Die zoektocht speelde zich tweemaal af: eerst in de nacht, toen Coen zijn vampiervermogens gebruikte om geruisloos een Kathedraal binnen te glippen en rituelen van collega-vampiers te bespioneren; later overdag, met realistische gesprekken en fysieke confrontaties in een zonnige stad.
De nachtmissie benadrukt stealth en het verkennen van occulte rituelen: door stilte te bewaren kan Coen aanwijzingen stelen — een symbool op een plafondschildering, later de locatie van een graf uit een bibliotheekboek. Overdag is dezelfde locatie levendiger, met normale sociale interactie en meer directe gevechten; de presentatie toonde ook herhaald gebruik van NPC-modellen, waardoor sommige inwoners herkend werden. Kleine variaties zouden de beleving verbeteren, maar dit werd niet gezien als een groot minpunt.
Gameplayverschillen zijn duidelijk: daggevechten zijn down-to-earth met zwaard, blokkeren en ontwijken — geen spectaculaire hack-and-slash. Nachtelijk gebruik van krachten maakt je veel sterker en kan vijanden met brute vampieracties uitschakelen; bij bijten kun je je eigen gezondheid herstellen. Tegelijkertijd verandert elk gebruik van die krachten Coens menselijkheid, waardoor keuzes moreel en mechanisch zwaar wegen. Onder tijdsdruk moet je vaak beslissen tussen snelle macht of behoud van jezelf, wat veel belooft voor herhaalbaarheid: verschillende eindes en missiewijzen, plus toegang tot content die in eerdere speelsessies mogelijk dichtbleef.
Esthetisch en tonally wordt Dawnwalker vergeleken met een kruising tussen The Witcher (sfeervolle actie-RPG overdag) en Vampyr (nachtelijke, vampirische macht & consequenties). De auteur van de preview is nieuwsgierig en positief, maar houdt nog wat reserves totdat hij zelf kan spelen. Overall lijkt The Blood of Dawnwalker te mikken op een donkere, keuzegedreven ervaring waarin dag en nacht, kracht en prijs, centraal staan.