The Eternal Life of Goldman

In dit artikel:

Op gamescom speelde de auteur een demo van The Eternal Life of Goldman, een haarscherpe cartooneske platformer die visueel doet denken aan recente DuckTales-remakes maar vooral opviel door de voice-over. Wat in trailers als een zuigende, bittere terugblik klonk, bleek in de demo onderdeel van een andere context: een moeder vertelt bedtijdverhalen aan haar zieke kind, en de avonturen van Goldman vormen die verhalen — deels fictie, deels gefilterde waarheid.

De kern van het spel is dat Goldman een archipel van veertien eilanden afstruint om een oude god te vinden en te doden. Vanuit een centraal hub-eiland vertrek je naar losse levels; dat hub-eiland ontgrendelt zich naarmate je nieuwe vaardigheden verdient (zoals je wandelstok als haak gebruiken en hogere sprongen). Hoewel er elementen van exploration en terugkerende backtracking aanwezig zijn, is het geen klassieke Metroidvania: de eilanden variëren tussen simpele lineaire platformlevels, grotere multi-level gebieden en enkele geïsoleerde Metroidvania-achtige zones. De makers mikken op ongeveer 15–20 uur aan content.

De hands-on sessie bevatte alleen het hub-eiland en één lineair level, maar maakte duidelijk dat het spel in beweging nog aantrekkelijker oogt dan trailers laten zien; veel kleine achtergronddetails maken de wereld levendig. Ondanks het kleurrijke uiterlijk is het geen kinderachtig spel: de ontwikkelaars benadrukken dat het uitdagend wil zijn — niet op het extreme niveau van Super Meat Boy, maar je moet wel geconcentreerd spelen. De recensent versloeg de level-baas (een woeste stier) al bij de eerste poging.

Conclusie: The Eternal Life of Goldman combineert sterke presentatie, vloeiende besturing en gevarieerde levelopbouw met een intrigerend, gelaagd verhaal over vertelling en werkelijkheid. Voor liefhebbers van platformers en hybride Metroidvania-structuren is het een titel om in de gaten te houden.