The Outer Worlds 2
In dit artikel:
The Outer Worlds 2 speelt zich af in het zonnestelsel Arcadia, waar de autoritaire Protectorate een sekte-achtige samenleving bestuurt terwijl externe commerciële machten het systeem willen leegplukken vanwege zeldzame grondstoffen. De belangrijkste tegenstander is Auntie's Choice — een fusie van de vroegere rivalen Auntie Cleo en Spacer’s Choice — die handel als religie ziet en geen scrupules kent bij het opeisen van rijkdom.
Je speelt als agent van de Earth Directorate die arriveert om een nieuw fenomeen, The Rifts, te onderzoeken. Door een ongeluk word je vijf jaar ingevroren en ontwaak je als kapitein op je schip; de machtsverhoudingen in Arcadia zijn in die tussentijd weinig veranderd, en jouw taak wordt uitzoeken wat er in die jaren gebeurd is terwijl je je positie probeert te herstellen.
Obsidian levert ook in deel twee een sterke verhalende ervaring: satire, slimme dialogen en keuzes die invloed hebben op uitkomsten bepalen de toon. Gesprekken bieden meerdere antwoordopties en sommige reacties zijn scherp; sommige speciale opties zijn alleen beschikbaar afhankelijk van jouw personagebouw. Net als in veel RPG’s krijg je metgezellen die eigen achtergrondverhalen en quests hebben — wat zowel roleplay-diepte als concrete gameplayvoordelen oplevert. Een voorbeeld is Inez, wiens mislukte lichaamsgrafting leidt tot een missie waarin je een dierlijk ledemaat kunt gebruiken om haar te helpen, wat haar tevens nuttig maakt in gevechten door gezondheidssteun te bieden.
De combat is minder vloeiend: vijanden functioneren vaak als bullet sponges en hogere levels verlengen confrontaties, iets dat wel past binnen het genre maar de actie soms traag doet aanvoelen. Je kunt in first- of third-person spelen; de auteur ervaart de besturing als het meest natuurlijk wanneer je de game als FPS speelt. Het RPG-systeem met XP, twee skill points per level en de noodzaak te specialiseren werkt degelijk en bevordert keuzes in karakterontwikkeling.
Wat opvalt is het extreem hoge niveau van het schrift: vocabulaire en dialogen zijn literair sterk, wat de wereld overtuigend en levendig maakt, maar soms ook de humor ondermijnt omdat je erg scherp moet lezen om de grappen te vangen. Muziek, sfeer en de diverse, botanisch en faunistisch rijke planeten krijgen veel lof en dragen bij aan het verdwalen in de wereld.
Conclusie: The Outer Worlds 2 bouwt voort op Obsidian’s sterkte in storytelling en karakterwerk, pakt tempoproblemen van het eerste deel aan en biedt een uitstekende RPG-ervaring voor spelers die comfort hebben met hoogstaand Engels. Fans van het eerste deel en liefhebbers van verhalende RPG’s zullen hier veel waarde in vinden, mits ze kunnen leven met de combat-zwaktes en het dwingende taalgebruik.