The Rogue Prince of Persia Review: Dead Cells in een Perzisch jasje?
In dit artikel:
The Rogue Prince of Persia zet de klassieke acrobatie en muurloop van de serie in een nieuw jasje: een roguelite gemaakt door Evil Empire en uitgegeven binnen de Prince of Persia-franchise door Ubisoft. In plaats van een diep verhaal draait deze game om herhaaldelijke runs door een kleurrijk, verticaal Perzië — van een oase en een dorp van Hunnen tot een enorme bibliotheekachtige Grand Academy — waarbij je elke poging sterker terugkeert dankzij vrij te spelen vaardigheden en perks.
Het verhaal is summier: je begint met de dood van de prins en ontwaakt in een oase; grotere intriges blijven vaag. Dat wordt echter ruimschoots goedgemaakt door de gameplay: vloeiende animaties, strakke besturing (rennen, springen, dashen, bukken en natuurlijk wall-runs) en handgetekende beelden die visueel aan Dead Cells doen denken. Niet toevallig: hetzelfde studio-team was betrokken bij DLC voor Dead Cells, wat de stijl en roguelite-aanpak verklaart.
Exploratie krijgt veel aandacht. Levels zijn niet puur lineaire gangen maar bieden meerdere paden, verborgen NPC’s en zijopdrachten die motiveren om elk hoekje uit te kammen. Die werelden voelen als kleine metroidvania-gebieden: uitgebreid genoeg om te verkennen, maar compact per run. Gevechten zijn gevarieerd dankzij een brede wapenkeuze — van snelle dolken en chakrams tot zware bijlen — en verschillende modussen en medailles die tijdelijke of blijvende perks geven (meer leven, hogere kritieke kans, enz.). Dit zorgt voor verschillende speelstijlen en houdt de herhalende runs fris.
De bossfights zijn creatief vormgegeven, vaak verticaal en met unieke move-sets; ze zijn spannend in het begin, maar worden naarmate je meer vrijspeelt voorspelbaarder. De skill tree levert een gevoel van progressie waarmee je runs steeds verder kunt doordringen, maar tegen het einde neemt de moeilijkheidsgraad flink toe. Een kritiekpunt is af en toe een kleine inputvertraging waardoor de prins niet altijd direct doet wat je vraagt, wat in snelheidssituaties dodelijk kan zijn.
Al met al combineert The Rogue Prince of Persia de soepele, acrobatische flow die de serie groot maakte met de roguelite-loop van titels als Dead Cells en Hades: korte, intensieve runs, veel variatie in wapens en upgrades, en een sterke nadruk op movement en verkenning. Wie vooral voor verhaal komt, zal teleurgesteld zijn; spelers die van actie, herhaalbaarheid en technische platformactie houden, krijgen een verslavende ervaring. Eindscore uit de review: 8,5.