Vraag aan de redactie: voor welke game had je hoge verwachtingen die uiteindelijk teleurstellend was?
In dit artikel:
Ik noem een reeks games die mij de afgelopen jaren hebben teleurgesteld, en leg uit waarom elk van hen faalde vergeleken met mijn verwachtingen als fervent speler en recensent.
New Pokémon Snap viel tegen omdat het voor mij voelde als een zielloos product, gemaakt zonder echte liefde voor de franchise. Criminal Border: Life Sentence kreeg hoge verwachtingen op basis van de serie, maar eindigde in een teleurstellende ontknoping. Cyberpunk 2077 is een bijzondere case: bij de aankondiging was ik dolenthousiast, maar de release zat vol bugs en ik wachtte bewust met kopen. Na een jaar door updates en onderhoud werd het voor mij uiteindelijk één van de favoriete games ooit — een bewijs dat een ontwikkelaar een titel kan redden met langdurige support.
Hollow Knight: Silksong had ik maandenlang verlangd, maar de speelervaring viel tegen. De artistieke kant en het personage spraken aan, maar het ontwerp met harde contactdamage en lange boss-runbacks zorgde ervoor dat veel speelsessies meer frustratie dan plezier opleverden. Daardoor heb ik het spel uiteindelijk neergelegd, ondanks de mooie momenten.
Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition was bij release rampzalig; ik gaf het destijds een van mijn laagste cijfers. Inmiddels is er werk verricht en spelen de remasters een stuk prettiger, met name San Andreas blijft vermakelijk. Wreckreation noemde ik kort als recentere tegenvaller — mijn recensie geeft daar meer uitleg.
Assassin’s Creed Shadows was voor mij de grootste teleurstelling van dit jaar. Als iemand die de serie jarenlang direct bij release koopt, had ik hoop dat Ubisoft iets nieuws en belangrijks zou brengen. In plaats daarvan vond ik flauwe personages, voorspelbaar verhaal en een wereld die teveel leunde op herhaling van hetzelfde Japanse bos. Financieel en emotioneel voelde die aanschaf als een miskoop.
Mijn grootste emotionele klap kwam van Civilization VII. Als fan van Sid Meier’s games al sinds het allereerste deel, had ik erg uitgekeken naar dit vervolg. De opzet wijkt aanzienlijk af van voorgaande delen, waardoor voor mij veel van de ziel van Civilization verloren ging. Ook merkte ik onvolwassenheid en balansproblemen bij de lancering. Omdat Civ-games doorgaans lang ondersteund worden, hoop ik dat toekomstige updates de franchise weer richting haar essentie brengen; ik wil graag terugverleid worden door deel zeven, maar nu heb ik even genoeg van deel zes.
Tot slot: Soldier of Fortune: Payback was zo teleurstellend dat ik het terugbracht naar de winkel — een unicum, zeker gezien mijn waardering voor de eerste twee delen uit die serie, die ik nog altijd als uitstekende shooters beschouw.
Kort samengevat: hoge verwachtingen, teleurstellende uitvoering of designkeuzes, soms gered door latere ondersteuning — en de hoop dat ontwikkelaars leren van feedback om geliefde series weer hun ziel terug te geven.