Waarom Supergirl dé superheldenfilm van 2026 wordt
In dit artikel:
DC Studios heeft de eerste trailer van Supergirl vrijgegeven; de film, onderdeel van het nieuwe DCU, draait vanaf 26 juni 2026 in de bioscoop. PU woonde een Q&A bij met producent James Gunn, regisseur Craig Gillespie en hoofdrolspeelster Millie Alcock, en kreeg daarmee extra achtergrond bij de teaser en de productie.
De film is duidelijk gebaseerd op de graphic novel Supergirl: Woman of Tomorrow van Tom King en Bilquis Evely. De trailer toont een sombere 21ste verjaardagsviering van Kara Zor‑El in een intergalactische bar, snelle actiescènes op verschillende buitenaardse werelden, flashbacks naar Krypton en een eerste blik op Lobo, gespeeld door Jason Momoa. Muzikaal dient Blondies Call Me als soundtrackfragment. Oorspronkelijk droeg de productie nog de subtitel Woman of Tomorrow, maar die is inmiddels geschrapt; het personage verscheen kort in de recente Superman-film van dit jaar.
Regisseur Craig Gillespie zegt dat hij vooral door het script van Ana Nogueira werd aangetrokken: de toon en de psychologische diepgang spraken hem aan. Ook de casting van Millie Alcock, bekend van House of the Dragon, was voor hem een belangrijke reden om het project te accepteren. Gillespie en Alcock schetsen Kara als een heel andere held dan Superman: opgegroeid op een stervende planeet, omringd door verlies, cynisch en zonder façade. Alcock benadrukt dat Kara geen held wil zijn — een eigenschap die haar kwetsbaarheid en innerlijke strijd centraal zet. Gillespie voegt toe dat het personage een punkachtige, beschermende humor heeft die veel ‘pantser’ verbergt; Alcock zou die kwaliteit volledig hebben omarmd.
Een emotioneel moment tijdens de productie was de eerste keer dat Alcock het Supergirl‑kostuum droeg; dat raakte zelfs een van de producenten tot tranen en maakte Alcock bewust van de verantwoordelijkheid tegenover het team en het publiek, vooral jonge meisjes die zich met het personage kunnen identificeren.
Gunn en het creatieve team willen met Supergirl laten zien dat het DCU ruimte biedt voor verschillende soorten verhalen: dit is de eerste film in het nieuwe universum die niet door Gunn zelf is geschreven of geregisseerd, en kiest nadrukkelijk voor een meer space‑operaachtige insteek dan een klassiek superheldenblokbuster. De nadruk ligt op Kara’s psychologische reis en de emotionele kern van het Woman of Tomorrow‑verhaal, wat volgens de recensent het potentieel heeft om uit te groeien tot een van de sterkere superheldenfilms van 2026 — mits die emotionele lagen goed naar het grote scherm worden vertaald.
Een punt van zorg voor sommige fans is het kleurgebruik: de comic staat bekend om zijn buitenaardse en magnifieke palet van Bilquis Evely en Mat Lopes, iets waar de teaser visueel nog niet volledig aan doet denken. Dat kan echter deels strategisch bewaard zijn voor latere onthullingen of een bewuste keuze om visuele mislukking zoals in Quantumania te vermijden.
Kortom: Supergirl belooft een donkerder, emotioneel gedreven en kosmisch avontuur te worden dat trouw blijft aan zijn bronmateriaal en tegelijkertijd probeert het DCU in een bredere, variërende richting te trekken. Wie nieuwsgierig is naar de oorsprong van het verhaal kan baat hebben bij het lezen van Woman of Tomorrow voordat de film uitkomt.