Yakuza 3 - Hoe de bastaard mijn ogen heeft geopend

In dit artikel:

Als tiener versleet de schrijver shooters en volgde hij gamereviews in tijdschriften, maar een budgethoes met het indringende portret van Kazuma Kiryu trok uiteindelijk zijn aandacht en leidde tot een onverwachte liefde voor de Yakuza-franchise. Wat begon met de aanschaf van Yakuza 3 op een PlayStation 2 groeide uit tot het doorspelen van de eerdere delen en een waardering voor de serie als geheel.

Yakuza 3 opent verrassend rustig bij een weeshuis, waar Kiryu—de beruchte “Dragon of Dojima”—zich inzet voor kinderen en probeert een normaal leven te leiden naast zijn gewelddadige verleden. Die combinatie van melodrama, humor en harde actie onderscheidde de franchise voor de schrijver van de stereotype “Japanse Grand Theft Auto” die hij aanvankelijk in recensies had gelezen. De eerste games op de PS2 bevatten infame Engelse voice-overs, terwijl latere titels, met name vanaf Yakuza 0, de serie breder op de kaart zetten en meer mainstream succes oogstten.

Binnen de fancommunity bestaat er een vrijwel eensluidende mening dat Yakuza 3 het zwakste hoofddeel is—minder actie en een trager tempo—maar juist die ingetogen kant sprak de auteur aan en maakte hem nieuwsgierig naar de rest van de reeks. De games krijgen hun charme door realistische Japanse stadsbeelden afgewisseld met bizarre nevenactiviteiten, iets wat weinig andere franchises zo combineren.

De ontwikkelaar, Ryu Ga Gotoku Studio, bouwde met Yakuza een reputatie en leverde ook spin-offs en andere titels af, zoals Judgment en Fist of the North Star: Lost Paradise, en werkt aan projecten als een Virtua Fighter-herleving en Stranger Than Heaven. Voor de schrijver verstevigde Yakuza zijn interesse in Japanse games en verruimde het zijn smaak naar uiteenlopende genres; momenteel kijkt hij uit naar Yakuza Kiwami 3, een volledige remake van Yakuza 3.