Yooka-Replaylee

In dit artikel:

Playtonic Games kiest niet voor een nieuw avontuur, maar voor een uitgebreide herbewerking van hun eerste platformer: Yooka-Replaylee herwerkt het oorspronkelijke Yooka‑Laylee (dat in onze recensie een 75 kreeg) in plaats van een volledig nieuw derde deel na het sterkere Yooka‑Laylee and the Impossible Lair. De ontwikkelaar pakt verschillende kritiekpunten uit het origineel aan: bijna alle moves zijn vanaf het begin beschikbaar en vergen geen uithoudingsmeter meer, minigames zijn herzien en er is een overzichtelijke kaart waarmee je collectibles kunt afvinken. Ook is er fast travel ingebouwd via een bladwijzer‑personage, Mark.

Toch ontstaan er nieuwe problemen. Waar de originele game 145 verzamelobjecten (Paiges) had, telt Yooka‑Replaylee er 300, terwijl je maar 120 nodig hebt om de eindbaas te bereiken. Dat schept een scheve verhouding: spelers kunnen het verhaal afronden zonder alle werelden gezien te hebben, wat completionists blij maakt maar spelers die enkel het einde willen bereiken, minder. De levels blijven bovendien royaal opgezet en voelen soms te leeg; je loopt vaak doelloos rond.

De gameplay is soepeler: platformen voelt responsiever, de camera en graphics zijn opgefrist en de framerate is stabieler. De soundtrack is opnieuw opgenomen met het Praagse Philharmonisch Orkest, wat een kwaliteitsboost geeft. Tegelijkertijd blijven vijanden voornamelijk vulling en is de algemene moeilijkheid laag — een keuze die deels wordt gecompenseerd door Tonics, optionele modifiers die de spelervaring zwaarder of lichter kunnen maken. Sommige personages, zoals Trowzer, hebben nu een kleinere rol, waardoor een deel van de charme van het origineel verloren gaat.

Al met al verbetert Yooka‑Replaylee veel kleine tekortkomingen van Yooka‑Laylee en maakt het de basis prettiger speelbaar, maar het blijft achter bij sterke hedendaagse platformers als Donkey Kong‑titels en Astro Bot. Playtonic zou van deze remake de lessen moeten meenemen als ze ooit wél een nieuw deel ontwikkelen.